Dag 91 Sydney - Katoomba

Howdy,

We staan om 7h15 op vandaag, we moeten uitchecken en kunnen dus niet lang treuzelen. H verzamelt de rest van de spullen terwijl D doucht. We deden het grootste deel gisterenavond al naar de camper, dus er is niet veel werk meer. D brengt alles naar de camper terwijl H doucht en daarna zijn we klaar om ons luxe-nestje te verlaten.  We hebben genoten van onze week op hotel, konden we de hotelkamer maar op wielen zetten ;-)

Om 9h nemen we de bus naar Wynyard en van daaruit de trein naar Circular Quay. Dan is het nog 5 minuten wandelen naar het Opera House, we komen ruim op tijd aan voor onze rondleiding van 10h. Terwijl we wachten, lopen we door de giftshop waar H een chique armband ziet (eigenlijk zag  D hem eerst ;-) en na een pasbeurt wordt de koop afgerond. Hihi, een mooi souvenir aan Sydney!

Iets voor 10h verzamelen we aan zuil nr 1, we krijgen een koptelefoon en een bakje om het geluid te regelen... ideaal, iedereen kan de gids horen dus we moeten niet constant zorgen dat we vooraan de groep staan. De rondleiding duurt 1h en is erg interessant. We krijgen eerst een korte video te zien over de ontstaansgeschiedenis. Het begon in 1955 met een prijsvraag voor het ontwerpen van een operagebouw op Bennelong Point. Uit 233 inzendingen werd het vernieuwende ontwerp van de Deense architect Utzon gekozen. Utzon, die zich naar eigen zeggen had laten inspireren door een rangschikking van sinaasappelpartjes, bracht in zijn plan zijn liefde voor zeilen tot uitdrukking. De bouw zou 3 jaar duren en er werd een kost geschat van 3,5 miljoen AUD. In werkelijkheid nam het 14 jaar in beslag en was het kostenplaatje 102 miljoen AUD. In 1973 werd het Opera House uiteindelijk geopend. Tegen dan was er van Utzon geen sprake meer, hij werd van het project gehaald in het begin van het bouwproces wegens onenigheden met de bouwheren. Het trieste is dat hij nooit een voet zette in zijn meest iconische bouwproject ooit. In 2007 kwam het op de werelderfgoedlijst, en het was toen het allereerste gebouw dat die lijst haalde waarvan de architect nog leefde. In 2008 overleed Utzon.

Daarna mogen we een kijkje nemen in de 2 grootste zalen, de concertzaal en de operatheater zaal. In de eerste zaal mogen we foto's nemen. Het is een prachtige zaal, er hangen geluidsringen aan het plafond om de akoestiek in de zaal te regelen tijdens concerten. Die ringen moeten voor elk concert op een andere manier gehangen worden om zo een optimale akoestiek te creëeren. In de 2e zaal mogen we geen foto's nemen omdat er personeel een opera-decor in elkaar aan het zetten is. Maar de zaal is gelijkaardig van afmeting. Er is voor het podium een dieper gelegen halve-maan-ruimte voorzien voor het live orkest, er hangt een net boven om de orkestleden te beschermen tegen vallende objecten vanaf het podium. De decors worden onder het Opera House bewaard en via een gigantische lift naar boven gehaald wanneer ze ze nodig hebben.  Jaarlijks worden in het Opera House ongeveer 2000 voorstellingen gegeven!  We gaan ook op het balkon een kijkje nemen, met een schitterend uitzicht op de Harbour Bridge. Van hieruit hield Utzon rekening met de constante wisselwerking tussen beide gebouwen, in alle ramen van het balkon kan je de reflectie van de Harbour Bridge terugvinden... echt magnifiek!! We horen dat de gebruikte tegels niet allemaal wit zijn, ook al lijkt dat wel zo... de witte tegels zouden in het zonnige Sydney te verblindend zijn voor de toeschouwers.  Tegen dit verblindend effect voorzag Utzon tegels in alle tinten wit, grijs en geel. Ze zijn op zo'n manier geglazeerd, dat ze door middel van regel zelfreinigend zijn (er moet dus niemand van tijd tot tijd met een emmer en spons erop kruipen ;-) Ook heeft het gebouw geen enkele dakgoot, speciaal ontworpen zodat het regenwater naar de Harbour afgeleid wordt. Tot slot bezoeken we de kleinste ruimte van het Opera House, dit is de Utzon kamer. Deze ruimte wordt gebruikt voor recepties of exhibities. Het is een kleine, maar aangename ruimte die Utzon's zoon heeft helpen inrichten (hij is ook architect). De prachtige houten vloeren en grote ramen maakten deel uit van zijn ontwerp.

Iets na 11h wandelen zit de rondleiding erop. We gaan van hieruit te voet naar Tower Eye. We eten op level 5, food on five, beide nemen we kip met rijst (D curry, H Terriaki). We hebben nog tijd over, dus een dessert ;-) ... en H weet al precies wat....  pannekoek met nutella, een bolletje vanille-ijs en slagroom. Dat is genieten van elke hap zeg!!!  Om 13h30 checken we in voor de skywalk. We nemen de lift omhoog naar het Observation Deck. Van hieruit hebben we 360° uitzicht over Sydney, wauw, wat een stad!! We nemen plaats in de ruimte voor de skywalk, we moeten alle losse vorwerpen in een kluis steken. Dan krijgen we een jumpsuit en harnas aan de deur gaat open en dan lopen we de toren op, 293 meter hoog! We gaan naar het eerste glazen platform, we zien de straten onder ons en hebben uitzicht op Harbour Bridge en Opera House, echt magnifiek!! Net wanneer de foto's worden genomen begint het te gieten, hagelregen, pijnlijk en al snel zijn we kletsnat... we beslissen anoniem om de foto's over te slaan en lopen naar de andere kant van de toren. Daar is er nog een glazen platform, en dit schuift uit, maar door de regen is er nu maar weinig te zien... na enkele minuten en afzien in de regen beluiten we terug te gaan naar binnen... 20 minuten te vroeg en allemaal kletsnat geregend. Pech hebben... Na 6 dagen schitterend zomerweer, net nu een regendag! Terug op het observation deck doen we nog een toerke, maar er is weinig zicht door de wolken en de regen. We willen terug naar beneden, iedereen blijkbaar, er staat een enorme lange file aan de lift... minstens 30 minuten aanschuiven, 1 van de 3 liften is vast gelopen.... D raakt weeral aan de praat met mensen rondom ons ditmaal een koppel uit Mexico, ondertussen klaart het op en kunnen we toch nog enkele foto's nemen van Sydney vanuit de lucht. Rond 15h30 staan we eindelijk weer met beide voetjes op de grond ;-)

We gaan te voet naar Wynyard en nemen de bus naar het hotel. Vanaf hier moeten we weer zelf achter het stuur, we nemen de camper en weg zijn we. Volgens dat het zondag is, is er veel verkeer, erg druk om uit Sydney te geraken, en een wirwar aan straten. We rijden de Western Motorway op naar Katoomba, een stadje in Blue Mountains National Park. Het regent bijna de hele weg. Rond 18h30 komen we daar aan, maar we blijven pech hebben... de enige camping in het stadje is volzet... we rijden naar een buurstad, waar er een rest area is... maar hier mag je enkel overdag staan, geen overnachting toegestaan...grr!! We rijden terug naar Katoomba... rijden rondjes in de straten, niet goed weten wat we nu moeten aanvangen... de dichtstbijzijnde camping ligt op 40 minuten rijden, en dan weten we nog niet of er plaats zal zijn... Ok, we beslissen om wild te kamperen vannacht, we parkeren ons ergens in een straat en hopen dat we niet weggejaagd zullen worden. We hebben momenteel weinig andere opties, het is ondertussen al 19h30. Zonder beschutting van bomen of andere campers laten we ook de top-up waar hij zit om niet gezien te worden.  Het is hier eigenlijk echt winters weer... de Blue Mountains liggen een stuk in het binnenland en op grote hoogte, tel daarbij de continue regen en dan komen we uit op een minimum temperatuur van 8°, brrr, en we hebben geen donske liggen. Eén ding is zeker, het wordt een erg onaangename nacht, in de camper langs de straat, bij bijna winterse temperaturen... pfff.