Dag 70 Hervey Bay - Rainbow Beach - Noosa

Howdy,

Sinds lange tijd, het lijkt eeuwen geleden, weer eens uitgeslapen. En dat doet deugd! We rollen rond 7h uit bed, eten het restje brood dat we nog hebben op en beginnen alles klaar te maken om verder te reizen.

Iets voor 8h rijden we de camping af en nemen de binnenweg naar Tin Can Bay. We rijden door het groene landschap, met golvende heuvels naast ons. We passeren het stadje Maryborough, een mooie middelgrote stad met veel prachtige oude gebouwen... maar we rijden verder. We komen nu in en heel ander kandschap terecht, overal langs de weg staan er dennebomen, zo ver het oog reikt. Aangepland voor de houtkap, want de rijen zijn mooi evenwijdig, en de dennen zijn in verschillende stadia van de groei. Dit houdt zo aan gedurende minstens 70km, alleen maar dennebossen. Een uur later komen we aan in Tin Can Bay, een klein gehucht waar eigenlijk niks te doen is, behalve het voederen van de dolfijnen die naar de baai komen, maar dat hebben we reeds gedaan in Monkey Mia aan de westkust en zelfs gezwommen met wilde dolfijnen in South-Australia. We rijden verder naar het uiterste topje, Norman Point, en nemen foto's van het omringende water, zowel rechts als links van ons. Het is blijkbaar hoogtij, want alle bomen langs de oever staan tot aan de kruin in het water, heel speciaal om te zien. Na de foto's en eventjes genieten van de ongeving, rijden we verder. Een half uur later zijn we in Rainbow Beach, een surfstadje met een rustige, chill sfeer én nu zijn we officieel aan de Sunshine Coast begonnen. Alles draait hier rond het strand en de golven. We maken een strandwandeling en zien de beroemde 32km lange, gekleurde zandsteenkliffen, vandaar de naam Rainbow Beach. We zien rood, oker, geel en bruin, volgens geologen zijn er meer dan 70 tinten te onderscheiden en is de ouderdom van de kliffen op 40000 jaar geschat. Het doet ons een beetje denken aan het gekleurde zand van The Pinnacles op Fraser Island, mooi, maar niet spectaculair. Hier is verder weinig te doen, dus rijden maar.

Deze keer nemen we de Bruce Highway naar het zuiden. Rond 11h30 rijden we door het stadje Gympie en net als we er door zijn begint het te gieten... de ruitenwissers kunnen het amper aan. Het duurt gelukkig maar 5 minuten en dan klaart het weer volledig op.  Om 13h rijden we onze eindbestemming binnen, Noosa! Het middelpunt van de Sunshine Coast en iets drukker en mondainer. De lokale planners bepaalden dat geen enkel gebouw hoger mag zijn dan de bomen, en dit geeft de stad nog steeds zijn kleinschalige karakter. We zoeken er een camping en vinden Noosa Holiday Park die schitterend gelegen is aan de Noosa River en dicht bij alle restaurants en winkels. We boeken er voor 2 nachten, en hebben erg veel geluk want we hebben de laatste vrije plaats... jaja, de school vakantie is hier gestart en daarmee ook de vakantiedrukte... we zijn gewaarschuwd, binnen een week zullen we heel veel moeite hebben om nog een campingplaats te vinden, dat wordt waarschijnlijk een aantal keer slapen op parkings. De prijs vliegt ook de hoogte in, nog nooit betaalden we zo veel voor de camping! Maar ja, we installeren ons en H begint te schrijven aan de blog, ze moet nog een aantal dagen inhalen, dus we weten wat gedaan de hele middag ;-)

Rond 18h hebben we er even genoeg van en besluiten we om een wandeling langs de rivier te maken en een hapje te eten. Het krioelt er van de mensen, overal zitten groepjes te eten, drinken en plezier te maken... een levendige sfeer! We zien de 'Big Pelican' en nemen de verplichte foto voor onze collectie. In de bomen zitten duizenden Lorekeets te tsjilpen, een soort kleine parkiet, spektakel natuurlijk om er zoveel samen te zien. We halen een portie fish&chips af en nemen plaats op een bankje langs de rivier. Na het eten kuieren we terug naar de camping en plots.... ziet H een possum de boom in vluchten! We kunnen zelfs een aantal foto's nemen! Check, onze eerste possum is een feit!!

Rond 20h zijn we terug aan de camper en we horen heel veel lawaai uit de boom achter ons... we denken (en hopen) dat het possums zijn en zetten ons op ons terras om het even rustig af te loeren... blijkt al snel dat het geen possums zijn... maar vleermuizen. Die zagen we al eerder, we stappen de camper binnen en H schrijft nog wat verder aan de blog. We horen van alles vallen op de camper, weten niet echt wat het is, tot D beseft dat het die vleermuizen zijn die hun uitwerpselen laten vallen op ons dak!! En ze houden zich zeker en vast niet in, 't is een continue stroom van harde plofjes en plotse druppeling... dat wordt leuk morgenochtend! Nu ja, vannacht is er weinig aan te doen, we kunnen ons nu niet meer verplaatsen... we zien morgen wel! Ook nu gaan we vroeg slapen, nog steeds een beetje slaap inhalen van de afgelopen drukke dagen... Benieuwd hoe diep we morgen in de stront zitten ;-)?