Dag 67 Fraser Island (dag1)

G!day (het heeft wat tijd genomen maar hier zijn we terug)

Wekker om 5h45 gezet vanmorgen zodat we ruim de tijd hebben om ons klaar te maken, we houden niet van een opgejaagd gevoel 's morgens. We beginnen met een stevig ontbijt en maken ons daarna klaar, de rugzakken hebben we de avond ervoor al gemaakt, dus daar moeten we niet meer aan denken. Rond 7h10 sluiten we de camper volledig af, want die mag hier kosteloos blijven staan tot we terug zijn, en begeven ons naar de ingang van de camping waar we om 7h20 opgepikt worden door een bustransfer.

De bus is perfect op tijd, zalig! Hij moet natuurlijk nog andere mensen gaan oppikken, dus we maken de ene stop na de andere en al gauw zit de bus helemaal vol. Daarna is het nog 20 minuten rijden naar River Heads waar we de ferry nemen naar Fraser Island.  Er zijn wat wegenwerken onderweg, dus hier lopen we een tiental minuten vertraging op, maar om 8h15 zijn we er uiteindelijk... Wij hebben enkel een voorschot betaald op de camping en moeten hier dus nog het resterende bedrag betalen voordat we kunnen vertrekken. We begeven ons naar de receptie, en moeten ook hier gelukkig niet te lang wachten. Na de betaling stappen we op de boot, en die zit al goed vol, het is zoeken naar een plaatsje... Het benedendek is enkel voor auto's en bussen (en de kattebak ;-). We nemen de trap naar het middendek, dat overdekt is maar erg drukkend, en daar zien we een poes liggen... ja, waarschijnlijk de huiskat (of moeten we bootkat zeggen? ;-), het mooie beestje ligt te snoezen onder een rij stoelen, verrassend om te zien.  We denken hierbij onmiddellijk aan onze Yoda die we moesten achterlaten in België... maar niet te lang treuren, want we hebben leuke vooruitzichten!! We gaan door naar het bovendek en vinden daar nog net 2 plaatsen. We genieten van het prachtige uitzicht van hierboven. De overtocht start om 8h35 en duurt slechts 35 minuten, dus voordat we volledig aangebrand zijn in de blakende zon, zijn we er al. We zoeken onze bus op, we worden namelijk ingedeeld naar het aantal dagen dat we hier verblijven... wij moeten Gaz zoeken, onze gids voor de komende 2 dagen. We hebben al snel door dat dit een super trip zal worden, Gaz blijkt een echte joker te zijn, het ene grapje na het andere, de sfeer zit er direct goed in! We zijn met 34 personen in de bus, dus ook dat valt heel goed mee. We zien het volledig zitten, en raken steeds meer opgewonden over de komende 2 dagen!!

We krijgen onmiddellijk al enkele feiten mee over Fraser Island (K'Gari noemden de aboriginals het eiland). Het is het grootste zandeiland ter wereld, 123km lang en 24km breed, en is sinds 1992 een werelderfgoedlocatie. Het is het enige zandeiland ter wereld waarop er een echt regenwoud groeit, het is een tropisch paradijs vol kristalheldere zoetwatermeren!! Fraser Island werd in miljoenen jaren gevormd doordat zand werd afgezet op de kust en zich ophoopte tegen het continentale plateau. De weelderige begroeiing getuigt van het aanpassingsvermogen van de natuur. Sommige bomen slaan voedingsstoffen op in de stam en andere hebben luchtwortels die voedingsstoffen uit de atmosfeer opnemen. Sommige planten halen stikstof uit insecten in plaats van uit de grond... Het resultaat is een opmerkelijke, oeroude vegetatie van palmen, varens en regenwoudbomen die vrijwel nergens anders groeien en dus erg gewild zijn om hun parasietresistente hout. De meeste van de circa 40 meren, liggen in het zuiden. Er zijn 1500km aan zandwegen en van zodra het even regent zijn deze wegen zo hard als asfalt, maar als het 3 dagen droog is wordt het zand extreem zacht en erg diep zodat een 4*4 noodzakelijk is. Het had nu al een hele tijd niet geregend, de wegen zijn dus zo goed als onberijdbaar... zelfs met onze 4*4 bus heeft de gids van tijd tot tijd moeite om door de diepe sporen te geraken, en voor ons grote fun natuurlijk hobbelend door het zand ;-)

Na de veiligheidsvoorschriften over rijden en verblijven op het zandeiland kunnen we vertrekken in onze enorme 4 WD bus mét airco (ook eens leuk ter afwisseling).  We gaan eerst naar Lake McKenzie, het grootste en meest gekende meer van het eiland. Het is in feite een grote put die zich gevormd heeft door jarenlange zanderosie en gevuld is geraakt met regenwater, door het filtereffect van het zand zijn deze meren hier zo helder als maar mogelijk is. In het centrum van het meer bereikt het water wel 9 meter diepte. Het zand is ook Silica zand, vergelijkbaar met Whitehaven Beach op Whitsunday Island. Kleine verschil tussen beide, Whitehaven had een silica percentage van 98%, hier is dat 'slechts' 75%. We komen er rond 10h15 aan, en zijn verstomd door de schoonheid ervan... een echt paradijsje midden in het regenwoud, stralend wit zand en ongelooflijk helder water, wauw, schitterend! We mogen hier vrij zwemmen tot 11h20, en het duurt niet lang voordat iedereen de verkoeling opzoekt. We kregen de tip van Gaz dat dit zand perfect dienst kan doen als scrubmiddel, het is zo zacht en fijn. H test dit graag eens uit en trakteert zichzelf op een eerste klasse scrubbing, ze komt er zo zacht als een perzikje uit ;-)

Daarna maken we een regenwoudwandeling, we starten aan Central Station, een voormalig houthakkerskamp. Voordat het eiland werelderfgoed was en dus bescherming genoot, was het erg in trek bij houthakkers die uit waren op het unieke parasietresistente hout. De boomstammen werden van hieruit met de trein naar de ferry gereden en zo komt de naam 'Central Station'. Later kwam er een verbod op de houtkap en verbleven de mensen hier die de bomen heraanplanten. We maken de 1,8 km lange wandeling langs het glasheldere Wanggoolba Creek, door diepe bossen en langs prehistorische varens en woudreuzen. We zien ook een kleine varaan en aan het eind van het traject worden we opgepikt door Gaz. Het is ondertussen 13h en het is tijd om naar Eurong Beach Resort te gaan voor de middaglunch. We rijden via 75mile beach, dit gaat snel, het is laagtij dus we kunnen vlammen over het harde zand. Hoe prachtig de oceaan en het strand er ook uitziet, het is niet geschikt om te zwemmen... er zwemmen vele gevaarlijke haaien rond het eiland, en als je dat overleeft dan is er nog de sterke stroming die je de oceaan zou insleuren...

20 minuten later komen we in het resort aan, we mogen aanschuiven aan het buffet. Het is heel lekker en divers: kip, vis, rijst, koude aardappelen en veel groenten. We eten ons buikje rond, want we waren allemaal uitgehongerd. Na de lunch krijgen we de keuze: we kunnen in het resort blijven waar we kunnen zwemmen in één van de 2 zwembaden, naar de beachbar gaan, een spelletje pool spelen... Of we kunnen meegaan en zoals Gaz het zo mooi verwoorde 'do the walk of death' naar Lake Wabby voor een zwemmeke... H twijfelt toch even, maar bedenkt dan dat we hier niet zo snel terug komen en het zonde zou zijn om iets prachtigs te missen. Gaz raadt aan om dichte schoenen aan te doen tijdens de wandelng, maar we hebben dit beide niet mee, bij de boeking werd ons dit niet meegegeven... grrr, we zien dat ongeveer de helft op zijn open flipflops is, dus het zal van ons ook wel lukken, mits een beetje afzien misschien...  

We rijden naar het startpunt en bij het afstappen van de bus zien we 2 dingo's over het strand lopen. Die zijn erg gevaarlijk en mogen dus nooit benaderd worden.... Het is ook niet aangeraden om alleen ergens rond te lopen, volgens de veiligheidsvoorschriften moeten we steeds in groep blijven om niet door dingo's aangevallen worden. Kleine kinderen mogen absoluut nooit alleen gelaten worden, want in '91 is hier een negenjarige jongen gedood door een dingo, hij was alleen aan het spelen op het strand... Toen werden er een groot aantal dingo's verwijderd van het eiland. Het gevaar begint als mensen de dingo's voederen, ze zien er leuk uit, maar het blijven gevaarlijke roofdieren. De Fraser Island Dingo's zijn de laatste raszuivere dingo's doordat ze nooit vermengd geraakt zijn met honden. Dit is ook de reden waarom honden niet zijn toegelaten op het eiland. Na de foto's (van op een afstand) beginnen we aan 'the walk of death', en hij liegt er niet om... echt afzien hoor!! Een tocht van 2,3km naar Lake Wabby, door het losse, diepe, hete zand! Lake Wabby ontstond doordat een duin gevormd werd waar een stroom liep en zo die stroom blokkeerde, de waterophoping zorgde voor een meer... nadeel is dat de duin steeds groter wordt en uiteindelijk het meertje zal opslorpen... binnen zo'n 40 jaar zal Lake Wabby er niet meer zijn, dus voor diegene die het nog eens willen zien, je zal niet te lang meer mogen wachten ;-) Na anderhalve kilometer tussen de bomen door te klimmen, komen we uit op een enorme open plek, nu zijn we in de woestijn aanbeland. Dit heet de Hammerstone Sand Blow... en we krijgen een slag van de hamer zulle als we door het brandende zand lopen met onze open schoenen...  we proberen ons door de enorme zandduinen heen te ploeteren. Na 10 minuten zien we eindelijk het water!! We deden ongeveer 45 minuten over de helse tocht, maar het was het waard. We rennen de duin af naar het smaragdgroene water, en nemen een verkoelende duik... het duurt niet lang voor iedereen hetzelfde doet ;-), oefffff, onze welverdiende verfrissing! We mogen hier een uur zwemmen voordat we aan de terugtocht moeten starten... we geraken aan de praat met een leuk Zweeds koppel, en zoals altijd als je je amuseert vliegt de tijd voorbij en roept Gaz veel te snel dat we ons moeten klaarmaken.... Het begint al goed, want de duin waar we in de heentocht van afgerend zijn, moeten we nu beklimmen, echt, tegen dat we boven zijn, willen we eigenlijk niks liever dan er weer af  te rennen en het water in te spurten... de voeten branden in het hete zand, we zakken er bijna tot aan de knieën in weg. We puffen en blazen op de terugweg, maar we halen uiteindelijk allemaal de bus, niemand werd als dingo-voer achtergelaten!

Rond 17h rijden we terug over 75mile Beach naar het resort, krijgen de sleutel van onze kamer en gaan er direct naartoe. We namen een privé kamer, maar het is een enorme danszaal die normaal dient om te delen, er zijn 2 eenpersoonsbedden en 1 dubbel bed, een kitchenette en een ruime badkamer. We nemen een douche om al het fijne zand van ons af te spoelen en maken ons klaar voor het avondeten. Iets na 18h staan we aan het buffet, met een aziatisch thema deze avond en eigenlijk echt niet lekker. We zijn beide teleurgesteld en hongerig, we vinden niks lekker, behalve het dessert waar we dan ook meermaals van halen: panna cotta met passievrucht, en warme vanillepudding met broodpudding, mmm. We blijven heel lang plakken aan tafel doordat we in gesprek raken met onze tafelgasten: 2 duitsers, 2 engelsen en de 2 zweden. Om 19h30 gaan we dan allemaal samen naar de beach bar, waar we de geslaagde eerste dag gezellig willen afsluiten, een gentenaar en een zwitser komen er ook nog bij en zo blijven we tot ongeveer 22h gezellig plakken. De Zweden willen nog eens naar het strand gaan om de sterrenhemel te bekijken die hier schitterend zou zijn omdat er weinig lichtvervuiling is op het eiland... en omdat het verboden is om alleen te gaan wegens dingo-gevaar, beslissen we om allemaal mee te gaan. We gaan door het elektrische anti dingo-hek dat rond het resort staat, en lopen het strand op... en wauw, zo'n sterrenhemel zagen we maar zelden. We zitten allemaal stil te genieten van de miljoenen sterren, een betere afsluiter is er niet!! Na een half uurtje gaan we allemaal tevreden slapen.