Dag 64 Bargara - Mon Repos

G'day peeps, (2 weken voor kerst en nog steeds 30 graden)

Ook vandaag houden we het trage tempo aan. We staan op rond 6h30 en gaan eerst de afwas doen, want gisteren hadden we daar geen zin in. Daarna ontbijten we en maken we ons langzaam klaar. Pas rond 9h30 zijn we klaar om te vertrekken, we rijden met de camper naar Bundaberg, zo’n kwartier van hier.

We komen om 10h aan bij de rum distillerie, net te laat, want de rondleidingen beginnen telkens kwart voor… ok, dan rijden we nog even om naar de BCF (boating – camping – fishing) winkel om een nieuw kampeerstoeltje te kopen voor H, haar stoel was al een tijdje versleten en gisteren is het uiteindelijk helemaal ingezakt… We kopen een splinternieuwe stoel, mét armleuning, een luxemodel vergeleken met haar oude stoel, content zulle ;-)

Daarna terug naar de distillerie en perfect op tijd deze keer, om 10h45 stappen we binnen. We hebben al tickets, dus direct naar de balie om de tickets te valideren. We krijgen een kaartje voor rond de nek, en mogen al even door het museum lopen tot de gids ons komt halen. Na tien minuten is het dan zover, de rondleiding start. Het eerste wat we moeten doen is al onze bezittingen die een batterij bevatten in een kluisje leggen, dus alle camera’s, telefoons, horloges, … mogen niet binnen in het bedrijf, dit omwille van veiligheidsmaatregelen: door de batterij kan er een vonk ontstaan en met alle alcoholdampen zou dit een heel grote ‘boem’ kunnen geven… geen risico’s dus en alles mooi achterlaten, maar dit betekent wel geen foto’s tijdens de rondleiding.

Rum is een sterkedrank die wordt bereid uit een bijproduct van suikerriet, namelijk melasse. Aangezien dit hier de streek is van de rietsuiker, hebben ze hier melasse in overvloed… In 1882 was er zoveel melasse opgeslagen dat er bij een lek in de opslagplaats een enorme stroom melasse door de straten stroomde. Dit was voor een aantal suikermolenaars de druppel, en ze begonnen te zoeken naar een manier om al die melasse te verwerken… tegen 1888 hadden ze het antwoord gevonden en de rumfabriek was geboren. Om rum te maken heb je slechts 3 ingedriënten nodig: melasse, water en gist. We bezichtigen de opslagplaats van melasse, een dikke bruine brij die ruikt naar drop. In totaal is er 10 miljoen liter melasse opgeslagen in deze tanks, het is nu einde oogstseizoen van de rietsuiker, dus melasse in overvloed! Daarna krijgen we een interessante rondleiding door de productie-afdeling, we zien de verschillende tanks waar telkens een ander aspect van het rumproces aan de gang is. Op het eind komen we in de rijpingszaal, waar de grote en kleine houten vaten liggen. In alle vaten samen ligt hier voor 21 miljard AUD aan rum, het spreekt voor zich dat de beveiling van het gebouw top is. Zo’n groot houten vat wordt handgemaakt met witte amerikaanse eik. 4 mannen hebben 4 dagen nodig om 1 vat in elkaar te steken, er komt geen lijm of nagel aan te pas, het wordt enkel samengehouden door grote metalen ringen die opgespannen worden rond de planken. Voor ze een nieuw vat gebruiken, wordt het gevuld met water zodat de planken opzwellen en ze de metalen ringen optimaal kunnen opspannen om geen enkel gaatje meer te hebben waarlangs de rum zou kunnen ontsnappen. De kostprijs voor de bouw van zo’n vat is 100000 AUD waard! Ze tonen ons hier al hun verschillende eindproducten, en ook de rumsoorten waarmee ze al vele prijzen wonnen in Amerika. En dan is het tijd om te proeven… inde bar mogen we elk 2 soorten proeven… D gaat voor de original (50°), en H neemt de rum die in gebrande vaten (40°) zat waardoor er een gerookte smaak zou moeten inzitten…. Zowel D als H kunnen de smaak niet apreciëren, veel te sterke smaken. Na een mini nipje laten we de glazen voor wat ze zijn. 2e soort die we proeven zijn de likeuren (20°), H met chocolade- en koffiesmaak en D met banaan en toffeesmaak, beide in een groot glas melk. We moeten zeggen dat dit al een stuk beter en zoeter smaakte, ook omdat het door de melk afgelengd was, maar H is nog steeds niet overtuigd.

Na het bedrijfsbezoek rijden we naar Mon Repos informatiecenter om de schildpaddentoer van vanavond te boeken… er is daar echter niemand en nadat we het telefoonnumer genoteerd hebben vertrekken we weer. We stoppen onderweg naar de camping aan de woolies voor een aantal inkopen en tanken ondertussen nog eens vol met de kortingsbon. Op de camping belt D naar het genoteerde nummer en boekt voor vanavond, we moeten er om 18h45 zijn, duimen maar dat de schildpadden ons deze keer gunstig gezind zijn ;-) H begint aan het verhaal nu alle details van het bezoek nog fris in het hoofd zitten, terwijl D pannekoeken bakt voor morgenochtend, mmm… Daarna houden we ons rustig en is het aftellen tot vanavond.

Om 18h eten we iets en dan is het tijd om te vertrekken naar het nabijgelegen Mon Repos. Er zijn al veel auto’s op de parking wanneer we aankomen, we zijn een beetje verbaasd dat het hier zo druk is… We spuiten ons in met muggenspray zoals ons werd aangeraden in de folder en nemen water en een trui mee.  Het zijn de schildpadden die bepalen wanneer ze aan land willen komen, dus volgens de folder is het best mogelijk dat je hier enkele uren moet wachten vooraleer dat gebeurt. Van oktober tot januari komen de schildpadden aan land om eieren te leggen, vanaf januari tot maart komen de eieren uit en kan je de kleine schildpadden tot in het water zien kruipen! We nemen plaats in de rij en wachten tot ze ons binnen laten. Rond 19h neemt een ranger het woord… er is een eerste schildpad gespot! Groep 1 moet zich zo snel mogelijk naar het strand begeven… We worden in 3 groepen ingedeeld vanavond volgens het tijdstip van inschrijven. Ze beginnen met het omroepen van de namen uit de eerste groep, één voor één, we wachten gespannen af… wij zitten niet bij de eerste groep. Beetje teleurgesteld, maar dat duurt niet lang want 2 minuten later is er een 2e schildpad gespot en groep 2 moet zich dus ook snel naar het strand reppen… weer roepen ze de namen af… en opnieuw zijn we er niet bij, grr! Nu ja, we schreven ons pas deze namiddag in, dus was eigenlijk wel te verwachten, maar ergens hadden we toch hoop… De overgebleven personen zitten dus in groep 3, en we worden verzocht om ons bezig te houden in het informatiecenter tot een ranger ons roept. We nemen plaats en wachten….een kwartier later worden we al geroepen, yes, een derde schildpad komt nu aan land. H staat te popelen, we verzamelen voor een houten loopbrug die tot aan het strand loopt… net voor we willen vertrekken krijgt onze ranger de melding via de portofoon dat de schildpad van groep 2 besloten heeft om terug te keren naar het water… en dat wil zeggen dat ze nu onze schildpad krijgen, H kan een vloekje niet onderdrukken. Wij mogen dus weer plaatsnemen tot er een nieuwe schildpad komt opdagen… ze zullen ondertussen een video opleggen die we kunnen bekijken. Gelukkig is het een zeer drukke schildpadavond, want na nog een kwartier wachten is het toch onze beurt, we worden weer verzameld aan de loopbrug, en deze keer gaan we het strand op. We lopen in het donker, er mogen geen lichten mee, zelf het cameralichtje moet uit, want elke lichtje zou hen kunnen afschrikken waardoor ze rechtsomkeer maken… het is een halfbewolkte hemel, dus we hebben een beetje licht van de sterren en de maan. We lopen in groep achter de ranger aan en plots houden we halt. Onze schildpad maakt rechtsomkeer, ze moet van iets geschrokken zijn, of de legplaats die ze koos staat haar niet aan… H krijgt bijna een aanval… we krijgen het gevoel dat het echt niet mag zijn. En dan zien we inderdaad onze schildpad langs ons lopen, richting de oceaan, een enorme Loggerhead schildpad, met uitsterven bedreigt. De ranger houdt haar even tegen om het tagnummer te noteren, wat niet simpel is als je weet dat ze 100kg of meer weegt! We zijn helemaal onder de induk van de omvang van de schildpad, van dichtbij is ze echt gigantisch… en we zijn vastberaden om één te zien nesten vanavond, al moeten we uren wachten… maar dat zal niet nodig zijn, want even verderop is er al één bezig een putje te graven in de duinen. Yeeha, het gaat nog lukken! We gaan er naartoe, heel rustig en nemen in een halve cirkel rond haar plaats… het is ook een gigantische Loggerhead en ze is met haar achterflippers nog bezig de put te graven, die moet ongeveer 60 cm diep zijn, tot ze aan het donkere, natte zand komt. Ze neemt er haar tijd voor, maar dan stopt ze plots en begint ze eieren te leggen! Het is ons gelukt ;-) We kijken naar het natuurwonder en worden er helemaal stil van. Ze leggen gemiddeld 127 eieren, en het zijn kleine ronde eieren, beetje de grootte van een golfbal. Ondertussen is er een heel gedoe rond die schildpad, de rangers stormen van alle kanten toe: ze wordt opgemeten, de schelpen op haar rug worden gedocumenteerd, er wordt bloed afgenomen… we vinden het eigenlijk teveel gedoe en hebben een beetje medeleven met die arme schildpad die alles maar moet ondergaan. Nadat ze alle eieren heeft gelegd, begint ze de put dicht te gooien en gaat ze terug naar de oceaan. De ranger krijgt bericht binnen dat er even verderop een Flatback schildpad aan land is gekomen, ze proberen haar naar de duinen te leiden, maar dat vlot blijkbaar niet zo goed. Onze groep keert terug naar het informatiecenter, we mogen gerust nog wachten tot er een volgende schildpad aan land komt, misschien dat het een andere soort zal zijn, en dan opnieuw meegaan om te kijken hoe ze haar nest maakt en eieren legt. Wij beslissen om naar huis te gaan, net zoals vele anderen blijkbaar, want er staan bijna geen auto’s meer op de parking. We hebben meer dan een uur op het strand doorgebracht met onze schildpad, zagen haar van heel dichtbij en mochten het natuurwonder van nesting van nog geen meter afstand volgen, wauw, weer iets om van ons lijstje te schrappen! Nog even iets vermelden als de kleine schildpadjes uit de eieren kruipen komt er één op de duizend schildpadjes ooit terug naar hetzelfde strand.

We doen de terugrit naar de camping in het donker, nog steeds een beetje opgewonden van wat we net meemaakten. Iets na 22h rijden we de camping op, we installeren ons stilletjes en kruipen daarna onmiddellijk in ons bedje… zo laat was het waarschijnlijk nog nooit, en we vallen heel snel in slaap.