Dag 61 Cape Hillsborough NP – Eungella NP – Kinka Beach

Geeeeuuuuuuuuw,

Veel te vroeg wakker vandaag, om 4h30 staan we op om naar het strand te gaan en de kangoeroes te zien bij zonsopgang, we moeten iets over hebben om mooie dingen te zien. En inderdaad, de kangoeroes zijn al aanwezig ;-) maar ook een 8-tal andere mensen zijn er om lustig foto’s te nemen… Het lukt ons om enkele leuke foto’s te nemen en dan gaan we terug naar de camper. Het was leuk om de roo’s op het strand te zien, maar we hadden toch gedacht dat er meer zouden zijn… we zagen er slechts 6 of 7.

Rond 6h30 verlaten we de camping en nemen we de kronkelweg terug naar de Bruce Highway. Na 7 km verlaten we al opnieuw de snelweg, maar deze keer richting binnenland naar Eungella National Park. Om 7h45 komen we aan in het kleine gehucht Finch Hatton, hier hebben we een activiteit geboekt, maar daarvoor moeten we nog 8 km hogerop, de bergen in. Het is een smalle weg en de laatste 2 km is onverhard, we moeten door een stukje ondergelopen weg rijden en moeten ook een heel steil stuk omhoog nemen… dat laatste moet in 2 keer gebeuren, de eerste keer raken we slechts halverwege… D moet de camper terug achteruit naar beneden laten lopen, om dan met een aanloop een 2e poging te doen… gelukkig lukt het! De weg er naartoe is al een spannende activiteit op zich ;-). We parkeren ons rond 8h30 op de voorziene plek en wachten nog even in de camper, we moeten er pas om 10h30 zijn, dus we zijn weer mooi op tijd! Vandaag gaan we Forest Flying doen, letterlijk ‘woudvliegen’, ook wel Flying Fox genoemd naar de bijnaam van de veel voorkomende fruitvleermuis die hier in de bomen leeft. We gaan dus vliegen door de bomen, jeeha, met een harnas hangend aan kabels hoog in de kruinen van de bomen, ‘t is eens wat anders ;-)

Na een hartelijke ontvangst door Dave en Donna rijgen we ons in een harnas en krijgen we lederen handschoenen, de Gopro wordt op het hoofd van D gemonteerd zodat hij kan filmen, H heeft de camera mee. We krijgen eerst instructies hoe alles werkt en hoe we kunnen afremmen, dan mogen we elk om beurt even testen op een klein stukje kabel dat niet erg hoog van de grond hangt. Het lukt ons vrij vlot, eigenlijk niet echt moeilijk om het ding te hanteren.  Vol adrenaline wandelen we via een wegje omhoog door het regenwoud naar een platform waar onze vliegreis start, spannend! De instructeur Dave gaat als eerste om de kabel te testen en te kijken of er geen vleermuizen aan de kabel hangen of er geen losgeraakte takken de weg versperren...  zijn vrouw Donna blijft bij ons en met de walkie talkie wordt er gecommuniceerd tussen hen beide. Het startsein wordt gegeven en H gaat als eerste zodat D haar start kan filmen. Er mag telkens maar 1 iemand aan de kabel hangen, dus terwijl H de tocht van 240 meter maakt, moet D wachten aan het beginpunt bij Donna. Met een luide ‘whiiii’ vliegt H er vandoor, af toe afremmen om eens goed rond zich te kunnen kijken, af en toe op volle snelheid voor de kick… het hangt vol met vleermuizen, en dan bedoelen we ook echt vol!! Dave zei dat bij de laatste telling (hoe dat gebeurt is ons een raadsel!), er 15000 werden geteld!! Bij het passeren vliegen sommige op, en we hebben extra geluk want de meeste van hen hebben nu net jongen gekregen die ze nu op hun buik dragen, we zien ook extra veel kleintjes dus, machtig! H bereikt het tussenplatform en dan is het D zijn beurt, hij gaat met een reuzesnelheid van start en remt onderweg ook een aantal keer af om alles goed te kunnen bekijken. Het geeft een zalig gevoel om daar hoog tussen de bomen te zweven. H kan D al hangend fotograferen wanneer hij het platform nadert. Als we beide op het platform staan mogen we het laatste deel van de reis maken, het is nog eens 150 meter naar het eindpunt. Ook nu gaat H eerst, er vliegen veel meer vleermuizen op als ze hen passeert want Dave is nu niet als eerste de kabel afgegleden, wat het nog spectaculairder maakt natuurlijk. H bereikt met een reuzeglimlach het eindpunt en dan krijgt D het startsein voor zijn laatste stuk. Hij gaat deze keer een stuk trager zodat hij optimaal kan genieten van het uitzicht hoog boven de grond, H kan opnieuw enkele foto’s nemen wanneer hij het eindpunt nadert, en ook hij glundert. We hebben echt genoten van deze aparte activiteit, veel adrenaline en enorm veel vleermuizen gespot, hoog boven de bomen vliegend, een aanrader! We bedanken Dave en Donna voor hun goede zorgen en nemen afscheid, we wandelen stralend terug naar de camper ;-)

Ondertussen is het half twaalf, we rijden een stuk terug naar Bruce Highway en dalen verder de kust af. We stoppen heel even voor een tankbeurt in Marian en rijden verder door het groene landschap boordevol bomen. We krijgen plots een felle regenbui, maar ze is van korte duur. Onderweg ruimen de bomen plaats voor steeds meer weides vol koeien. Wanneer we Rockhampton naderen breekt de zon eindelijk door de bewolking heen en krijgen we een stralende zon te zien, we tanken hier wegens de lage brandstofprijzen. Rockhampton is de beef capital van Australië, er zijn wel 2,5 miljoen runderen die in de omgeving worden gekweekt, verhandeld, geslacht of verwerkt! Alle handel gebeurt vanuit deze stad, maar wij laten de stad links liggen en slaan 10km ervoor af richting de kust. We rijden langs Yeppoon en houden halt in Kinka Beach waar we rond 17h inchecken in Island View Caravan Park. We installeren ons en beginnen snel met het eten, vanmiddag niet veel gegeten doordat we kilometers wilden maken en niet wilden stoppen. Na het eten werken we de blog bij en checken we onze foto’s. Daarna kruipen we gauw in ons bedje want het was weer een lange, vermoeiende en opwindende dag hier DownUnder!