Dag 60 Airlie Beach - Cape Hillsborough NP

G'day Folks,

Vandaag pas om 7h wakker, lekker lang uitgeslapen dus volgens onze normen. We eten iets en maken ons op het gemak klaar om verder te reizen. Rond half negen rijden we de camping af en begeven we ons opnieuw naar de Bruce Highway, maar eerst tanken we nog in het naburige Cannonvale. H is alvast blij om de camping te verlaten, we hadden enorm veel last van ‘midges’, dat zijn hele kleine zwarte beestjes, te vergelijken met ‘donderbeestjes’ van bij ons…. met dat verschil dat ze hier bijten en er een jeukende bobbel ontstaat. Sommige mensen hebben er meer last van dan andere, en natuurlijk is H bij de ‘happy few’ die de beestjes niet alleen ongelooflijk aantrekt maar die ook een enorme reactie krijgt op hun beet…  en zo heeft ze minstens een honderdtal beten op de armen en benen, net alsof ze de mazelen heeft! De bushman muggenspray helpt niet hiertegen, dus hopelijk komen we die niet meer tegen op onze verdere reis! We zochten al wat info op internet hierover, en het enige wat je kan doen om te vermijden dat ze bijten is ofwel zorgen voor wind, ofwel je volledig bedekken… een burka zou nu wel handig zijn ;-)

Wanneer we vertrekken is het grotendeels bewolkt en drukkend heet, net alsof er onweer in de lucht hangt. De omgeving waar we door rijden is fantastisch groen, met de heuvels rondom ons.  In de loop van de korte rit naar onze volgende bestemming klaart het weer helemaal op. Een uur later verlaten we de Bruce Highway en nemen we de afslag naar Cape Hillsborough National Park, tegen dan zijn de wolken volledig verdwenen en rijden we met een stralende zon over de kronkelende weg die zich tussen de bergen richting oceaan slingert… erg snel gaat het niet, maar wat een genot om over zo’n wegjes te reizen ;-)  Een half uur later, rond 10h30, komen we aan op onze eindbestemming van vandaag. We parkeren de camper en maken eerst en vooral een strandwandeling. We zijn onder de indruk van de ruwe kust met de vulkanische rotsen en het mooie blinkende zand.  Na de wandeling checken we in bij Cape Hillsborough Tourist Park, een camping vlak aan het strand en dus binnen het nationale park. We vragen er of het veilig is om te zwemmen in de zee, maar ze raden het ons af… het stingerseizoen is begonnen in oktober, dus het risico is te groot om te zwemmen in december… maar niet getreurd, er is een groot zoutwaterzwembad op de camping dat we vollop mogen gebruiken. En daar wachten we niet te lang mee, na de installatie gaan we direct richting zwembad waar we afkoelen tijdens de hete middaguren.

Rond 13h gaan we naar de shop op de camping, je kan er lunchen en we hebben gezien dat ze MrsMac Pie hebben op de kaart… en dat willen we nu al een hele tijd eens testen. Meatpie (=vleespastei) is een nationaal gerecht en volgens de locals die we al spraken zijn die van MrsMac één van de beste… We bestellen een angus beef pie en een wrap met kip voor de zekerheid, dat we toch iets kunnen eten als we de pie niet lusten ;-)  Ze brengen onze bestelling aan tafel en dan is le moment supreme aangebroken, de pie-tasting. D krijgt de primeur en mag de eerste hap nemen, het smaakt hem… waardoor H ook wel zin krijgt om eens te bijten… en ja, het smaakt zeker niet slecht! Eigenlijk kan je het wat vergelijken met stoofvlees, maar dan in een taart van bladerdeeg in plaats van op frieten.  Na het eten rusten we wat uit aan de camper.

Rond 15h vertrekken we om de wandeling van 4,8km naar de lookout te doen. Bij laagtij kan je de luswandeling doen die langs het strand terugkeert waarbij je dan via een klein paadje naar Wedgie Island kan lopen… jammer genoeg is het nu hoogtij, dus het pad naar het eiland is ondergelopen, waardoor we bij de lookout op onze stappen moeten terugkeren. De wandeling start met een heel steile klim, met veel glibberige rotsen en uitstekendewortels, het is goed uitkijken waar we onze voeten zetten. H moet op de tanden bijten, maar na 45 minuten hebben we het zwaartste gedeelte achter de rug, oef! De eerste stop op de route is Turtle Lookout, we rusten wat uit (vooral H dan ;-) en kijken naar beneden in het water… het duurt niet lang voor we de eerste schildpad aan het oppervlak zien… en dan nog één… en wat later nog één. Jup, hier zijn echt massa’s schildpadden te zien, zalig!! We genieten een twintigtal minuten van de schildpadden en lopen dan door naar Andrews Point Lookout, maar dit vinden we niet echt de moeite. Hier moeten we terugkeren, en bij Turtle Lookout blijven we opnieuw even staan genieten van de show in het water onder ons. Dan beginnen we aan de terugtocht, die veel sneller en makkelijker gaat want het is nu voornamelijk afdalen. Toch moeten we goed uitkijken met al die gladde rotsen en boomwortels. We lopen nog even door tot aan Twin Beaches Lookout, wat wel echt de moeite is, langs de ene kant een prachtig uitzicht op beide stranden, die gescheiden zijn door de vulkanische rotsen, en langs de andere kant uitzicht op Wedgie Island en het pad ernaartoe nog steeds zichtbaar onder het wateroppervlak van de oceaan, wauw!

Om 17h zijn we terug op de camping en als beloning voor die zware inspanning trakteren we ons op een frisse duik in het zwembad, dat doet deugd! Na een uur zijn we helemaal verrimpeld en gaan we naar de camper. We eten een boterham en trekken ons terug in de camper. We willen morgen heel vroeg opstaan, want de hoofdreden waarvoor we hier zijn is dat er bij zonsopgang heel veel kangoeroes te zien zijn op het strand. Morgen dus op om 4h30 met de camera in aanslag postvatten op het strand, hopelijk om enkele prachtige beelden vast te leggen!