Dag 45 Millaa Millaa - Mareeba

Hoi, hier zijn we weer tussen alle terroristen en oorlogsverslaggeving in...

Vandaag worden we wakker om 7h, heel lekker geslapen. We kregen opnieuw een prachtig concert van de krekels gisterenavond, en de opname is gelukt! Eigenlijk ongelooflijk hoe luid het is… er moeten er wel duizenden zitten die elke avond samen hun liedje brengen. En nog specialer is dat het helemaal stil wordt na een klein halfuur… geen bisnummers. Het regende de hele nacht, en ook nu is het aan het miezeren… niks aan te doen, we zullen de regenjassen moeten uithalen. We ontbijten op het gemak, en beginnen ons dan klaar te maken voor vertrek. Rond 8h20 vertrekken we en rijden we richting Malanda.

Onze eerste stop van vandaag ligt slechts op enkele minuten van de camping, Tarzali. Hier zouden we gegarandeerd de platypus (vogelbekdier) in het wild kunnen spotten…  Iets wat we zeker willen meemaken aangezien ze nog maar heel zelden in het wild voorkomen én ook heel schuchter zijn. Om ze gegarandeerd te kunnen zien moet het natuurlijk wel open zijn… en het gaat pas om 10h open, dat is nog anderhalf uur… pech dus, we zullen ze ergens anders moeten zoeken. We vervolgen onze weg met de zon die ondertussen door de wolken heen duwt. De regen is over, en het ziet er naar uit dat het zo zal blijven. Na een kwartier zijn we in Malanda, het ligt hier allemaal heel dicht bij elkaar, echt wel aangenaam om geen honderden kilometers te moeten afleggen. Eerst gaan we naar Nerada Tea House, zoals de naam al laat uitschijnen, een theehuis. Niet zozeer omdat we een bijzondere interesse hebben in thee, maar hier zouden we de boomkangoeroe kunnen zien… we komen aan en kijken in de bomen bij de parking, zoals ons verteld werd… we zien niet echt iets. Dan maar binnen in de theewinkel om het te vragen…. Nee, vandaag werden er nog geen gezien. Maar we we mogen wel doorlopen om de fabriek te bekijken. Ok dan maar, zodat de trip niet totaal nutteloos was. We stappen binnen en het eerste wat opvalt is natuurlijk de geur. We zien allerlei machines voor de verwerking van thee, volledig geautomatiseerd. Na 5 minuten zijn we weg, we speuren nog eens de parking af en rijden dan teleurgesteld weg… weeral geen geluk vandaag, eerst de platypus, nu de boomkangoeroe… wordt het zo’n dag dat niks lukt? We rijden door naar Malanda falls, op een steenworp van het theehuis. De waterval is erg artificieel, ze oogt niet natuurlijk. Gisteren zagen we veel mooiere, zelf Millaa Millaa was beter dan dit… ook hier zijn we al snel weg.

Het is ondetussen 10h en eigenlijk hebben we nog niks interessants gezien. We rijden richting Yungaburra, niet ver van hier. Tien minuten later komen we aan bij Lake Eacham, een groot kratermeer, ontstaan door een oude vulkaankrater die vol liep. Het is er echt prachtig! Ons eerste wauw-moment van de dag. We volgen het paadje dat rond het meer loopt, stoppen op een aantal uitzichtpunten en nemen volop foto’s. Er zit een pelikaan op het water en nog andere watervogels, we zien ook vissen. Er zouden schildpadden zwemmen, maar die zien we niet (om de lijn van de dag door te trekken ;-) We houden even halt op een ponton en genieten van het uitzicht over het meer, een aantal jongeren zijn aan het zwemmen… wij zwemmen niet, vooreerst is het geen hete dag waardoor je elke verkoeling grijpt die er maar is, ten tweede willen we nog heel veel zien vandaag, dus geen tijd te verliezen. We willen net van het ponton naar de auto wandelen wanneer we een Chinese vrouw zien wijzen en horen zeggen ‘snake!’. Oeie, slang! Maar waar? We stappen terug het ponton op en beginnen de omgeving af te speuren… en inderdaad, daar waar we nog geen 5 minuten geleden liepen glibbert een slang! We nemen een foto en gaan de andere kant op, we doen met plezier een omweg terug naar de auto ;-) Op 10 minuten rijden bevindt zich de Curtain Fig Tree, een heel uitzonderlijk fenomeen. Er is een houten wandelbrug gebouwd die helemaal rond de boom loopt, zodat we hem goed kunnen bekijken vanuit elke hoek. We hadden er al foto’s van gezien, maar we zijn toch erg onder de indruk! Het is dus een vijgenboom, die ooit als zaadje begon te groeien op de takken van een andere gastboom. De wortels van de vijgenboom hingen dus van die hoge tak en zochten hun weg naar de grond. Na verloop van tijd kwam de vijgenboom zo groot dat de gastboom onder het gewicht bezweek en omviel tegen de boom ernaast. De wortels van de vijgenboom zochten opnieuw de kortste weg naar beneden, dus in plaats van langs de stam van de gastboom, hingen die nu loodrecht naar beneden waardoor het een soort gordijn van wortels werd. Nog later stierf de gastboom volledig af en zo staat de vijgenboom, met al zijn gordijnwortels, op zichzelf! Buitenaards toch?

Dan gaan we naar Mount Hypipamee National Park, een tip die D via andere bloggers opdeed. Een kleine omweg van 25 kilometer en we zijn er al, makkelijk hé. We bekijken eerst de vulkaankrater die inzakte en nu met groen algenwater gevuld is. Het is een 58 meter diepe put, met steile granietwanden. Speciaal om te zien, maar die groene poel daar beneden is niet zo aantrekkelijk… Dan de Dinner falls in het park…. En wauw, die zijn de moeite hoor! We maken de wandeling naar de falls, die is al meer dan de moeite waard, dwars door het prachtige bos, een klein bospad, echt super.  En dan zien we een prachtige kleine waterval, we genieten er even van de prachtige natuur… niks artificieel hier, alles puur natuur, en zo moet het ook zijn! We denken dat dat het is en wandelen langs een ander pad terug naar de parking… maar nee, we komen aan een nog mooiere en grotere waterval uit, schitterend! En daarna is er nog zo één… 3 voor dezelfde prijs, dat is echt wel super!

Wanneer we eindelijk weer in de auto zitten, we hebben heel wat tijd in het park doorgebracht, horen we op de radio dat er bosbranden zijn rond Esperance (we waren daar een paar weken geleden). Het zijn de ergste in 40 jaar zeggen ze, en er zijn al 4 doden gevallen… geen leuk nieuws om te horen. Hopelijk kunnen ze snel blussen, of op zijn minst de brand onder controle krijgen. Aangezien de afstanden hier zo klein zijn, beslissen we om terug te rijden naar Tarzani, H wil echt wel de platypus zien nu ze de kans heeft. Ok, terug naar start dus ;-) Rond 13h zijn we er al. We gaan naar het meer waar ze zich bevinden, er zijn een paar regels: veel praten, geen agressieve bewegingen en geen paraplu’s. We blijven een uur staan en zien er misschien een vijf- of zestal. Geen overdreven succes dus, maar we hebben er wel gezien, én we hebben zelfs een paar wazige foto’s , check!

Daarna , het is ondertussen 14h15 rijden we via de Kennedy Highway door naar Atherton, een stad van zo’n 7500 inwoners. Daar is eigenlijk niks wat we willen zien, dus we rijden er meteen door en vervolgen onze weg naar Mareeba. Hier doen we inkopen en zoeken we de camping op, Granite Gorge Nature Park. We komen er nog maar aan en wat zien we…. Walabi’s!! Ze huppelen vrolijk rond tussen de mensen, zalig! Ook fluffy chickens, een familie eenden, papegaaien, salamanders, en zoveel meer is hier aanwezig. Dit vinden wij nu eens een top camping! We boeken 1 nacht, maar zullern misschien wel nog eentje bijboeken , we zien wel.  We krijgen een leuke verwelkoming van de vriendelijke staff, ze geven uitleg over de wandeltocht langs walabi rock en turtle rock, die doen we morgenochtend. Er zijn 2 meren waar je veilig kunt zwemmen… ook morgen uit te testen ;-) Nu eten we onze steak op de barbie, we zijn uitgehongerd. Daarna zitten we bij onze camper, de walabi’s rond ons, we geven ze walabi-korrels (die mogen gevoederd worden) en ze houden echt je hand vast als ze eten… hoe schattig is dat! We kijen al uit naar morgen, nog meer walabi’s. Hoe de dag ook startte, het is sowieso een meer dan geslaagde dag geworden!