Dag 43 Richmond – Townsville - Millaa Millaa

Greetings vanuit het tropisch paradijs! En neen het is niet Centerparcs....

Wat een nacht, pff veel te kort! Rond 1h maakt D H wakker omdat er iets op bed zit… H direct klaarwakker natuurlijk, denken aan een spin of iets dat nog griezeliger is… bleek een reuze sprinkhaan te zijn. Ook wel eng zo midden in de nacht, net naast je benen, maar het kon erger. D pakte ze uiteindelijk, en zette ze buiten via het raam vooraan. Bij de pakactie schoot ons muggennet wel een beetje los, er ontstond een kleine opening én het raam was even open geweest om de sprinkhaan buiten te zetten… gevolg… muggen binnen natuurlijk. Daarna meer dan een uur wakker gelegen door hun gezoem, grrr, je zou voor minder met een ochtendhumeur opstaan als de wekker om iets voor 5h afgaat! Maar veel tijd om grumpy te zijn is er niet, want we moeten weeral zo snel mogelijk de baan op. Gisteren even de route zitten checken, de weg van 600km die we wilden nemen is geen optie meer, er zit een groot deel in dat enkel voor 4*4 is, dus we nemen de alternatieve route van 800km… nog één zware dag op de weg dus. Om iets voor 6h zijn we al vertrokken, behalve de sprinkhaan en de muggen niemand gezien vannacht, dus dank je wel voor de gratis slaapplaats en elektriciteit ;-)

De zon komt nog maar pas op wanneer we vertrekken, we moeten dus heel voorzichtig zijn want de roo’s zijn ‘s morgens superactief. We rijden dus niet te snel en speuren beide de bermen af op mogelijke gevaren… we moeten het eerste uur een aantal keer remmen en uitwijken voor roo’s, koeien en schapen, gelukkig zonder gevolgen. We stoppen in Hughenden om alles vol te tanken en zoeken ondertussen naar het visitor center om nog eens af te toetsen welke route we nu best nemen: langs de korte unsealed road (=aardeweg) of langs de lange sealed road (asfaltweg)…? We hebben pech, het visitor center gaat pas open om 9h! The next best thing dan maar: ask a local! We zien een dame aan het werk, een soort groendienst-werker, ze zegt dat het doenbaar is, mits je voldoende water en voedsel mee hebt in geval van… we vinden dit niet het juiste antwoord. We overleggen even maar we beslissen al gauw dat we geen risico nemen, we gaan voor de lange asfaltweg.  

Het landschap verandert nu snel, van de lege vlaktes met runderen naar een meer glooiend landschap vol met bomen. Naast de weg loopt een enorm lange spoorlijn honderden kilometers aan één stuk door. Af en toe zien we een trein langsrijden, met soms wel 100 wagons of meer… we hebben ze niet geteld, maar het leek wel of er geen einde aan kwam. De dorpjes langs de weg zijn niet meer dan enkele barakken met een benzinestation.  Net voor Charters Towers zien we duizenden runderen samen getroept klaar voor transport naar… waar dan ook. In Calcium tanken we vol, woehoe we zijn blij om weer zo’n lage brandstofprijs te zien, die is sinds ons vertrek uit perth zo laag niet meer geweest. We zijn nu bijna in Townsville aan de oostkust, waar ook meteen de Flinders Highway eindigt. We voelen al een koele zeebries, zalig! We passeren nog door hoge bergketens, en komen uiteindelijk iets na de middag aan in de stad. Hier houden we even halt, er moeten hoognodig boodschappen gedaan worden, op zoek naar een woolies dus. We raken wat verdwaalt in de binnenstad, maar vinden uiteindelijk de supermarkt. Townsville is een echt grote stad, en het is al enige tijd geleden dat we nog door zo’n grootstad moesten rijden, een hele aanpassing, de laatste weken was het al druk als we 10 auto’s kruisten ;-) Na de boodschappen verlaten we terug de stad, die bezoeken we nog op de terugtocht, nu gaan we zo snel mogelijk naar het noorden. We zoeken de Bruce Highway op, en terwijl we de vele ringen rond de stad doorkruisen, passeren we zeker al 2 woolies op onze route… grrr, en wij sukkelen in het centrum! Nu ja, niet erg, we hebben alles wat we moeten hebben, nog 400km tot ons eindpunt van vandaag.

De Bruce Highway is niets meer dan een provinciebaan die door elk dorpje passeert. Echt snel gaat het dus niet, maar dat vinden we niet zo erg… we hebben namelijk een pracht van een uitzicht gedurende de rit: links van ons zien we gigantische bergen, volledig in het groen getooid, tropische palmbomen, velden vol rietsuiker, bananen, ananassen… Rechts van ons zien we af en toe een glimp van de South Pacific Ocean. Wauw! Een wereld van verschil met de afgelopen dagen. We zijn rond 16h30 in Innisfail, daar nemen we de afslag naar de Palmerston Highway. Ja man, niet normaal hoor hier… ons campertje ziet af! We gaan nu echt de bergen in, de hellingsgraad bedraagt 10% gedurende kilometers aan een stuk… plankgas… om aan 40 per uur vooruit te geraken ;-)  Er zijn gelukkig speciale rijstroken voor de trage klimmers, zodat er geen ellenlange file onstaat achter ons! Een klein uur later zijn we dan eindelijk in Millaa Millaa, we zijn er geraakt! We checken in op de Millaa Millaa Tourist Park waar we super joviaal worden ontvangen. We kijgen direct alle nodige info over de streek zodat we morgen kunnen beginnen met ontdekken. Na de aangename kennismaking met de eigenaars, zoeken we ons een plekje en beginnen we aan de installatie. Daarna snellen we naar de douche, daar kijken we al een hele dag naar uit ;-) Fris gewassen beginnen we aan het eten, ondertussen checken we de recente ontwikkelingen over de aanslagen in Parijs… nog altijd niet te geloven.

Morgen mogen we uitslapen…ooh, mega gelukkig! En daarna op ontdekkingstocht in deze prachtige streek.