Dag 38 Alice Springs – Tennant Creek – Attack Creek

Feelin' hot hot hot,

Vandaag worden we weer gewekt door de vogeltjes, leuke manier om wakker te worden, het verveelt nooit en we hebben er direct zin in… misschien ook wel doordat we vandaag verder trekken richting het noorden, op naar nieuwe streken om te verkennen.

We hebben alle tijd om te ontbijten en dergelijke, want we moeten pas om 9h in Tyre Right zijn. Om 8h20 rijden we weg van de camping en we komen ruim op tijd aan bij de bandencentrale. HIer worden we bijna meteen geholpen, ze nemen de sleutels over en rijden de camper binnen. De band wisselen kost niet veel moeite, na 10 minuten is de klus al geklaard. H ziet plots de camper wegrijden, aan een redelijk tempo scheurt hij ervandoor… ze is er niet gerust op… waarom rijdt die gast nu weg met onze camper? Na 5 minuten, waarin H constant de weg in de gaten houdt, zien we hem terug oprijden… oef, hij is er niet vandoor met al onze wereldse bezittingen! Nu volgt de uitlijning van de banden, dat vergt meer tijd. Er moeten heel wat aanpassingen gebeuren, en pas een groot half uur later zijn ze klaar. Opnieuw volgt er een testrit, en H is er al geruster op deze keer ;-) Kwart voor tien rijden we tevreden en met een gerust hart de weg op, we weten nu dat de banden in elk geval in orde zijn. D merkt ook meteen een verbetering in het rijgedrag van de camper, mooi meegenomen voor de lange ritten die eraan komen!

Rond 10h15 rijden we de Stuart Highway op en we zijn nu al zeker dat het een snikhete dag zal worden. Er is geen wolkje te zien, en de temperatuur overschrijdt nu al de 30°… dat wordt wegsmelten onderweg. Een half uur later passeren we opnieuw (nu al de 3e keer tijdens onze reis, reeds 2 maal in Western Australia op de tocht naar en van Exmouth) de Steenbokskeerkring, ook hier stoppen we weer om een foto te nemen, blijft iets speciaal! Onderweg zijn er weer heel veel termietenheuvels te zien, weliswaar heel wat kleiner dan we eerder al zagen, maar toch weer leuk om te zien. Hier en daar staat er één tussen die een shirt, bh of short om heeft, waarschijnlijk een soort van bezigheid hier… grappig natuurlijk! Het bergandschap verdwijnt snel, en we krijgen opnieuw een vlakte, soms enkel met uitgedroogde gele grassen, maar soms ook met groene bomen en struiken… Plots zien we een kudde koeien op de weg, met een man op paard erbij, we denken dat het is om ze samen te drijven.

We passeren het stadje Aileron en er staat een ‘Big Man’ op de heuvel erboven, we stoppen natuurlijk om een foto te nemen. Bij het wegrijden zien we dat er ook een vrouw staat, maar die missen we voor op de foto… We rijden verder en stoppen om te wisselen van chauffeur aan de Ti Tree Roadhouse, het eerste Australische wegrestaurant, gebouwd in 1930. Net boven Ti Tree rijden we door het Central Mount Stuart Historical Reserve, dit wordt beschouwd als het geografisch centrum van Australië. Verder is hier niks te zien, dus we blijven rijden…

Rond 15h15 houden we halt bij Wycliffe Wells, de UFO Capital Of Australia (jaja Marc, het Australische Area 51 ;-)) Hier zouden al veel UFO’s gespot zijn… maar we denken dat die vooral gezien zijn door de vele aboriginals die hier onder de brug lijken te leven en schijnbaar onder invloed zijn…. Er komt er al ene vragen of we geen beetje benzine kunnen missen… we eten vlug onze calipo op en we rijden verder, we voelen ons hier absoluut niet op ons gemak! Het is toch een raar volk die abo’s… Twintig minuten later zijn we in The Devil’s Marbles, het hoogtepunt van deze zeer drukkende, warme, zwetende dag!  Volgens de aboriginals zijn de Devil’s Marbles de eieren van de regenboogslang (‘k dacht dat het van aliens ging zijn ;-). Volgens de geologen is dit ontstaan door erosie van de granietformaties. Voor ons is het gewoonweg magisch, er liggen wel duizenden ‘eieren’. We stoppen hier en doen een wandeling die ons tussen de Marbles heen leidt, gewoonweg schitterend!

Een half uurtje later gaan we terug de weg op, nog 100 km tot aan Tennant Creek, tot daar willen we op zijn minst geraken vandaag. Maar het was extreem vermoeiend doordat we pas laat konden vertrekken en dus constant die hoge temperatuur hadden. Morgen vertrekken we zeer zeker vroeg op de ochtend, zodat we toch een aantal kilometer in de ‘koelte’ kunnen afleggen.

Net voor Tennant Creek zien we brand, het lijkt wel of we er recht op afrijden… bangelijk! En inderdaad, er is brand net naast de autostrade, links zien we de vlammen dansen, rechts is het al helemaal zwart geblakerd en hier en daar smeult het nog na…. we denken dat het een gecontroleerde brand is, want er staan borden die aangeven dat  er rookhinder kan zijn. Rond 17h30 komen we dan uiteindelijk aan in Tennant Creek, een klein stadje dat ontstaan is in de tijd van de goudkoorts, nu geeft het een vervallen indruk. We tanken er, drinken een fris watertje…. (wat doet dat deugd!) en frissen ons een beetje op in de toiletten. Na een twintigtal minuten beslissen we om nog een uur door te rijden en langs de weg te slapen, zo moeten we morgen weer minder kilometers afleggen, hier in Tennant Creek is er toch niks…. Zo gezegd, zo gedaan, we springen in de camper en zetten de tocht verder. In de daaropvolgende 10 minuten maakt D 2 verkeersslachtoffers: 2 kleine vogeltjes laten het leven… we horen telkens een luide ‘boink’. Drie kwartier later zien we de zon heel snel zakken, we besluiten om ons te installeren op de eerstvolgende rest area, dat blijkt Attack Creek te zijn (heel erg geruststellend, is het niet?). We zijn er helemaal alleen… D maakt de croques klaar terwijl H het muggennet ophangt en het bed opmaakt. Na het eten, het is dan al helemaal donker, gaan we slapen. Hopelijk volgt er geen nachtelijke attack…