Dag 37 MacDonnell Ranges – Alice Springs

Oi, twee verhalen in 1 dag wat een verwennerij!

Vanmorgen rond 6h15 wakker geworden, we nemen rustig de tijd om volledig te ontwaken… D vraagt of H de dingos gehoord heeft vannacht, er was een roedel aan het huilen (klinkt als wolven)… tuurlijk heeft ze niks gehoord, als H slaapt mag de wereld vergaan zonder dat ze er iets van merkt ;-) D zegt dat er heel veel zaten en dat je ze heel duidelijk hoorde, toch een beetje beangstigend, het gehuil gaat door merg en been. D had ook al briefjes zien hangen in de sanitaire blokken, dat de dingos een ware plaag zijn in de streek en dat er in geen geval eten mag rondslingeren om ze niet extra aan te trekken… Tja, de camping die we kozen is nu niet bepaald goed in mensen gerust stellen, eerst die slangen aan de gemeenschappelijke keuken, nu die dingoes… tijd dat we hier weg zijn, we hebben het gevoel dat we ons geluk op de proef stellen door hier nog langer rond te lopen…

Om 8h30 verlaten we de camping zonder verwondingen of ongewenste onmoetingen ;-). We rijden een kilometer verderop en nemen de afslag naar Finkes River (we kregen de tip van een overbuur op de camping in Alice Springs dat het hier prachtig is), maar zien al gauw dat het zandweggetje niet geschikt is voor onze camper… terugkeren dan maar, wordt een gewoonte hier… Dan maar Ormiston Gorge bezoeken, ligt even verderop en er loopt een asfaltweg naartoe. Het is er prachtig, er is een zwempoel, omgeven door hoge rotsen… wauw! Lijkt een beetje op Ellery Creek van gisteren, maar in het klein en zonder al dat volk. Hier zijn we helemaal alleen. H doet al het zwemgerief aan en is van plan om haar hier te installeren, maar D wil liever naar het uitkijkpunt helemaal bovenaan de rots. We beslissen om elk ons eigen ding te doen: H loopt naar de poel, installeert zich en begin twat te lezen; ondertussen is D begonnen aan de klim naar het uitkijkplatform met uitzicht op de poel. Een haluur later ziet H dat D bovenaan staat te zwaaien. D heeft 2 platformen met elk een verschillend uitzicht, de ene op de poel beneden waar hij H ziet liggen, en de andere op de rotsen aan de andere kant van de poel. Maar beide uitzichten zijn adembenemend! Hij neemt heel wat foto’s daarboven. Het enige wat hij niet ziet, en wat toch ook een reden was dat hij de wandeling maakte, zijn de black footed rock walabi’s (kleine kangoeroes), die hier massaal zouden voorkomen. Jammer, want sinds we in de MacDonnell Ranges zijn hebben we er nog geen gezien. Hij begint dan maar aan de terugtocht…

Nog eens een halfuur later zit H in het water als D aankomt. Hij volgt het voorbeeld, en na het verkleden zit hij al snel in het water om af te koelen van de tocht. We blijven nog een tweetal uur hier genieten, en zijn echt helemaal alleen, zalig, net een privé stukje paradijs! Rond 12h pakken we alles in en keren we terug naar de camper, onderweg komen we een aantal mensen tegen op weg naar het poeltje… net op tijd vertrokken dus.

We hebben alle plaatsen die we wilden en konden doen bezocht, dus we keren terug richting Alice Springs, zo’n 130km langs dezelfde mooie route door de bergen, aan 80km/uur, genietend van het landschap... In Alice Springs rijden we direct naar de bandencentrale, we laten dan wel geen onderhoud doen, maar we willen toch de banden laten checken voordat we onze tocht verderzetten. Daar blijkt dat we 1 versleten band hebben die moet vervangen worden, en morgenochtend om 9h hebben ze nog een plaats vrij. Niet te lang over nadenken, we zetten meteen de afspraak vast! Daarna rijden we naar Repco om een extra bidon motorolie aan te kopen. We moeten om de zoveel tijd olie bijgieten en we willen zeker niet zonder vallen! En dan terug naar de camping waar we eergisteren verbleven om een nachtje te boeken, MacDonnell Ranges Holiday Park. Na de installatie gaan we snel naar de zwembaden, het is dan ongeveer 15h en we zijn praktisch alleen. We gaan zelfs een aantal keer van de glijbaan, waterpret! Hoe later het wordt, hoe meer mensen er bijkomen. We raken aan de praat met een koppel en hun 3 kinderen uit Brisbane die al 6 maanden rondtrekken na de verkoop van hun café. We worden uitgenodigd om contact op te nemen rond Kertsmis, als we in Brisbane zijn… indien ze thuis zijn (want ze weten nog niet zeker of ze dan al naar huis gaan of doortrekken), zijn we welkom om Kertsmis bij hen thuis te vieren… wat een gastvrije mensen toch!!

Rond 17h30 gaan we terug naar onze camper. H begint aan het eten, terwijl D wat opruimt. We genieten van ons bescheiden maal, en doen daarna samen de afwas. Daarna blijven we buiten zitten om de foto’s van de afgleopen dagen te selecteren, tot het donker wordt, het is dan pas 19h30… H haalt nog een fles water uit de gemeenschappelijke keuken, en een ander koppel (Nederlanders) wijst op een mini, klein slangetje dat over de grond kruipt. Het ziet er echt koddig uit, maar H houdt afstand, want zelfs de kleinste slangen kunnen extreem giftig zijn… geen fototoestel in de buurt, dus jammer genoeg geen foto hiervan. We kruipen in onze camper en bekijken alvast de route die we morgen gaan afleggen. Na de bandencentrale vertrekken we naar het hoge noorden, waar de tropische hitte ons zit op te wachten, jeeha!