Dag 36 Alice Springs – MacDonnell Ranges

Deze hadden jullie nog te goed na één dag en half zonder telefoon- en internetverbinding,

We komen vanzelf wakker vandaag, het is ongeveer 6h20 wanneer we door een prachtig fluitconcert gewekt worden. Na alle routine ochtendtaken, vertrekken we rond 8h naar de Nissan garage om een afspraak te maken voor het onderhoud van onze camper. Na wat zoeken, want we moeten naar het centrum en de maandagochtendspits kennen ze hier ook blijkbaar, komen we aan in Peter Kittle garage.  Daar krijgen we al meteen geen al te best nieuws: de camper is te oud en ze willen geen onderhoud doen. Ze sturen ons door naar een andere garage die ons waarschijnlijk wel zal kunnen helpen… ok, terug door de ochtendspits dus en op zoek naar A One Mechanics. Wanneer we het uiteindelijk vinden na een paar verkeerde afslagen, vertelt de onthaalmedewerkster ons dat ze pas een vrije plaats heeft vanaf vrijdag… oh nee, we moeten 4 dagen wachten vooraleer ze ons kunnen helpen… dat zien we totaal niet zitten. We bespreken het snel eens onderling en beslissen om er niet op in te gaan. We bedanken voor het aanbod en keren terug naar de camper… we gaan het onderhoud uitstellen tot in Cairns, daar willen we gerust 5 dagen blijven, er is daar genoeg te zien en te doen… maar niet in Alice Springs! We doen nog enkele kleine boodschappen: bij Desert Dwellers kopen we ons een muggennet voor boven het bed, want in het noorden zullen we dat zeker kunnen gebruiken; en in Repco kopen we wat extra zekeringen voor in de auto voor het geval dat…

En dan, rond 9h45, na nog een tankstop, vertrekken we richting de MacDonnell Ranges. De eerste stop op de route is Simpsons Gap. We moeten 30 minuten lopen voor een schitterend uitzicht, een kloof tussen 2 bergen, én… deze keer kunnen we wel zien wat er aan de andere kant is! D merkt ook een hagedis op die enthousiast poseert voor een close-up, met dank hiervoor ;-)

Volgende halte is Standley Chasm, een diepe kloof waar je kan door wandelen. Ook hier zijn we overdonderd door de schoonheid, de steile wanden en de smalle kloof zijn echt fantastisch. De zware wandeling er naartoe is meer dan de moeite waard. Rond 13h komen we aan in Ellery Creek Big Hole, hier kunnen we zwemmen volgens onze boekjes, en daar hebben we ondertussen ook zwaar behoefte aan. De weg er naartoe, een 2km lange aardeweg, is verre van ideaal. Heel veel hobbels en putten, bijna keren we terug, maar de wil om te zwemmen haalt het uiteindelijk. Het is minder dan 100 meter wandelen, we zien de mensen al zwemmen in de verte, we verlangen er echt naar… we kleden ons om en weg zijn we. Pas als we er aankomen zien we de magnifieke waterpoel met de rotsen er rond, en het lijkt of je erdoor kan zwemmen… hihi, duurt niet lang of we zitten in het water, wat is dat zalig! In het midden van de poel is er een ‘eilandje’ van zand, we rusten daar even uit, en vervolgen dan onze weg naar de andere kant van de kloof. Ook hier is een klein strandje om te relaxen, daar profiteren we even van en dan beginnen we aan de zwemtocht terug. We genieten nog even van de omgeving terwijl we ons laten opdrogen in de zon… en dan is het tijd om door te reizen. Aan de camper horen we plots west-vlaams… jaja, we horen het goed. Het zijn mensen die mee zijn met een groepsreis van Aussie Tours (uit Roeselare) en we zijn echt content dat we weer eens in het plat vlaams kunnen vertellen over onze avonturen. Zij vliegen morgen naar Melbourne en gaan daarna voor 4 weken naar Tasmanië, ook via een georganiseerde tour. Ze zijn onder de indruk van wat wij al hebben gezien en meegemaakt. Na een half uur tetteren nemen we afscheid en wensen elkaar nog een goede reis.

De volgende op het lijstje is Serpentine Gorge, maar de weg er naartoe, een 3km lange aardeweg schrikt ons teveel af en we nemen de afslag niet. We willen geen onnodige risico’s nemen, ons campertje moet nog een tijdje mee, we willen nog heel veel zien… Dan zijn er de Ochre Pits, hier halen de aboriginals hun natuurlijke kleuren voor ceremonies of als medicijn. We bekijken het even, maar het doet ons niet veel. We blijven niet te lang hangen… overal zien we borden dat er geen ochre mag meegenomen worden of dat er een boete van 5000$ aan vasthangt… amai, voor een beetje gekleurde klei, zot é! Ondertussen is het al 16h30, D is moe van het rijden en we zoeken een camping op. Het wordt Glen Helen Camping, langs de Glen Helen Gorge, het zal voldoen voor vannacht. We gebruiken de gemeenschappelijke keuken om het eten klaar te maken. H doet het liever zo, er is meer ruimte dan in het keukentje van onze camper en ondertussen sparen we onze gas uit. Alleen hangt er nu een briefje dat H niet bepaalt gerust stelt…  er zijn slangen in de buurt en er mag geen eten rondslingeren want dat trekt muizen aan, wat op hun beurt slangen lokt…. Oké, niet echt leuk om weten. Het wordt dus koken met één oog op de vloer gericht. We eten iets met een prachtig uitzicht op de Glen Helen Gorge, schrijven ons verhaaltje en kruipen er opnieuw vroeg in…  we zijn soms net grey nomads, tegen dat het 9h is liggen we meestal al diep in slaap te ronken.

Morgen nog een dagje MacDonnell Ranges, het is hier echt prachtig, opnieuw een totaal andere wereld vergeleken met wat we hiervoor al zagen, aan ons om die te ontdekken!