Dag 28 Bunda Cliffs – Ceduna – Streaky Bay

G'day from SA (South Australia)

Zalig geslapen vannacht, wel een kleine onderbreking gehad rond 23h30 toen het hevig begon te stormen… D had het horen aankomen en maakte H wakker om voor alle zekerheid de hi-top (ons uitschuifbaar dak) naar beneden te doen. Daarna viel H weer als een blok in slaap, het gevolg van 800km te rijden op één dag. D keek nog even naar het onweer, dat even snel over was als dat het gekomen was. Direct erna waren de miljoenen sterren weer zichtbaar en D volgde H’s voorbeeld…. Om 6h wakker, ontbijtje, camper even gecheckt en olie bijgevuld… klaar voor de volgende etappe. Vandaag willen we tot in Streaky Bay rijden, vergeleken met gisteren peanuts want we moeten slechts 550km rijden. Het is opnieuw bewolkt momenteel, maar we zien al blauwe hemel achter de wolken, dus mogelijks klaart het op. Een teken voor ons om asap te vertrekken.

In Nullarbor Roadhouse, na ongeveer 100km, stoppen we om de tank bij te vullen. H heeft er een gesprek met een Duits meisje dat daar werkt, ze is bezig aan een wereldreis van 1 jaar en is hier geland voor 10 weken om wat geld te verdienen. Ze leert H dat er in de streek een heel giftige bruine slang leeft waar je toch voor moet uitkijken… bedankt voor de tip! Daarna terug de baan op… pff, het moet gezegd zijn, sinds we Border Village passeerden is het landschap ongewijzigd gebleven, heel eentonig. Enkel geel-bruine grassen met hier en daar een plukje dor groen… we beginnen er genoeg van te krijgen. Geen enkel boomje (de letterlijke vertaling van ‘Nullarbor’) meer. Gelukkig was het de afgelopen 800km niet constant van dat! De prachtige kliffen die we zagen na Border Village zijn verdwenen, we rijden iets meer landinwaarts nu. Om de eentonigheid wat te breken nemen we de afslag naar het Head of Bight uitkijkpunt, daar zouden van maart tot oktober walvissen te zien zijn die voorbij trekken… het is vandaag 1 november… misschien hebben we nog geluk met een laatkomer…? Nee, we zien er jammer genoeg geen enkele, maar worden wel getrakteerd op een prachtig uitzicht over de Head Of Bight!! En we krijgen nog een gratis tip van de vriendelijke dame achter de balie: Venus Bay, dicht bij Port Kenny waar we nog naartoe gaan, moeten we zeker en vast bezichtigen. Genoteerd, dat doen we zeker, locals know it best!

Net voor Yalata veranderd het landschap eindelijk, opnieuw groen en bomen!! Aaaah, wat zijn we blij! In Yalata zelf is er letterlijk niks, 1 dicht getimmerd gebouw dat in een ver verleden wellicht een tankstation was. Op naar de volgende ‘stad’, dat is Penong. Het is ondertussen 12h30, hier tanken we en eten we iets. Volgende stop is Ceduna, 80km verder. Om 13h30 rijden we de stad binnen, na een fruit en vegetable check, de controleer moest persoonlijk onze frigo inspecteren of we niks verborgen hadden… alles in orde, dus we mogen verder. We nemen een foto van de ‘Big Oyster’ (want Ceduna houdt jaarlijkse oesterfeesten in oktober, ook daarvoor zijn we dus net te laat) en rijden richting visitor center. Daar halen we ons certificaat op, een bewijs dat we de Nullarbor hebben doorkruist, jaja, het is officieel! Hier tanken we de bidons opnieuw vol zodat we weer een tijdje gerust zijn. We verlaten eindelijk de Eyre Highway, en nemen de Flinders Highway naar Streaky Bay, joepie… nog 110 km tot ons eindpunt van vandaag.

Onderweg zien we prachtige baaitjes, mooie stranden, velden vol graan, vele soorten bomen, hele zwermen kleine vogeltjes… wat een verschil met de afgelopen uren, zoveel leven hier rondom ons. We zijn in de Eyre Peninsula! Na vele foto momenten, want achter elke bocht schuilt een postkaart mogelijkheid, komen we aan in Streaky Bay. We doen er boodschappen en zoeken de camping op. We zullen hier 2 nachten verblijven, en morgen staat al iets leuks op de planning… We hebben ondertussen ook ontdekt dat we nog 1 uur moeten bijtellen… waar we dat uur verloren zijn, geen idee…maar we zitten nu dus 9,5 uur voor op jullie tijdzone. We eten spaghetti (kan jammer genoeg niet tippen aan die van de Reutel), nemen een deugddoende en hoognodige douche en werken de blog bij dankzij de free wifi van de camping.

Blijkbaar is er hier in Australië geen herdenking op 1 november van de overledenen, wij hebben dit in onze hoofden langs de lange weg toch meermaals gedaan...