Dag 27 Norseman - Eucla - Bunda Cliffs

Howdy from OZ...

En de dag start steeds vroeger… om 4h50 wakker. Last gehad van een echte muggenplaag vannacht, we zijn beide leeg gezogen! We zijn in de wolken dat het ochtend is, hoe sneller we hier weg zijn hoe beter. We verfrissen ons in het doucheblok, eten ons ontbijt en tegen dat het 6h is zijn we al vertrokken… Nullarbor here we come!

Voor we de Eyre Highway opzoeken stoppen we nog aan een tankstation om de tank helemaal vol te gieten…vanaf nu komen we niet veel tankstations meer tegen, dus we moeten van elke gelegenheid profiteren. Dan zijn we er helemaal klaar voor, we rijden de Eyre Highway op die we gedurende vele honderden kilometers zullen volgen. Na een hondertal kilometer komen we in tegenovergestelde richting een fietser tegen, bepakt met al zijn materiaal voor onderweg, aan het vechten tegen de wind…respect! We toeteren en supporteren om hem moed te geven, of het helpt is maar de vraag. Net daarna zien we een heel ander tafereel, één van wrede aard… een schaap ligt te stuiptrekken langs de weg… hartverscheurend om een dier zo dood te zien gaan, maar ook hier geldt de wet van de sterkste… en een roadtrain zal het altijd halen! We worden even stil van de situatie, we staan machteloos en rijden verder.

Exact 2 uur na vertrek komen we de eerste ‘stad’ tegen, Balladonia. Het is in feite niet meer dan een tankstation met een motel ernaast. We tanken de halflege tank vol. 25km verderop beginnen we aan het langste rechte stuk snelweg ter wereld; 146,6km rechtdoor!! Ondetussen is van de vele bomen die we zagen bij vertrek geen spoor meer te bekennen, nu vullen enkel nog grassen en lage struikgewas het landschap. Dit zijn de vlakten die we voor ogen hadden toen we de overtocht planden… Er is geen overvloed van planten of dieren, en toch heeft ook deze omgeving een zekere charme. Om 10h 30 houden we even halt in Caiguna, net na het langste rechte stuk weg. Hier moeten we voor de eerste keer onze horloge doordraaien, 45 minuten! We eten er een cornetto, mmmm, en komen in gesprek met een fietser (Bob uit Singapore) die onderweg is van Perth naar Melbourne!! We vertellen over de fietser die we eerder op de dag zagen, blijkt dat hij hem kent, het is Nicolas uit Italië, en hij vertrok vanuit Perth, deed de hele rondrit rond Autralië en is nu in de laatste rechte lijn naar Perth, echt zot die gast!! We wensen hem heel veel succes met zijn tocht en we trekken weer verder, gelukkig niet met de fiets. D ziet plots een enorme roofvogel bij een kadaver langs de kant van de weg. H ziet zoals gewoonlijk niets, kijkt veel te laat op. D zegt dat het zeker de grootte van een kleine kangoeroe was, echt een indrukwekkende vogel!!

Om 12h30 stoppen we aan de volgende roadhouse, Cocklebiddy. D las dat er hier een grappig bord staat dat hij zeker wil fotograferen, het gaat over de bewonersaantallen van het ‘stadje’ (zie foto’s).  We eten er een boterham en ontdekken een roofvogel in een kooi achter het roadhouse… D zegt dat het zoiets was dat hij langs de kant zag zitten enkele kilometers terug, inderdaad erg indrukwekkend, foto check! We vullen de tank met één van onze bidons en gaan terug de weg op. We willen zoveel mogelijk kilometers vreten vandaag, alles zit mee: er is rugwind én heel veel bewolking, super rij-omstandigheden dus! Rond 13h30 zijn we aan de Madura Pass, hier is er een lookout over het hele gebied, een echte aanrader, adembenemende verzichten!! We blijven hier een halfuurtje staan, zo kan de camper ook eens goed afkoelen voordat we het laatste stuk naar Eucla overbruggen.  We zijn nog niet eens de parking afgereden en ja hoor… H heeft al een eerste roadkill op haar naam!! Een kleine hagedis vergat het zebrapad en stak zo de weg over, H (weeral) niets gezien en platte-dis in plaats van hage-dis.

Rond 16h15 komen we aan in Eucla, ook daar moeten we de horloge 45 minuten vooruit zetten. We gebruiken er het toilet, nemen een foto van de ‘Big Whale’ en trekken weer verder. Border Village ligt slechts op 15 km afstand van hier. Iedereen die van South Australia naar Western Australia komt wordt gecontroleerd en mag bepaalde zaken niet meenemen (groente, fruit, aarde, …). Wij rijden van Western naar South Australia en mogen doorrijden, we worden pas in Ceduna gecontroleerd.  Het zal vandaag en morgen dus massaal de restjes opeten worden, we hebben nog bananen, appels, tomaten en wortelen… We nemen hier nog een foto van de ‘Big Rooey 2’.

D heeft een rest area ontdekt aan de Bunda Cliffs, met een uitzichtje, maar verder geen faciliteiten. We willen daar overnachten, dit is zo’n 80km na Border Village. We rijden dus verder en vanaf hier begint de Head Of Bight. We krijgen gedurende een 300-tal kilometer een overvloed aan spectaculaire uitzichten over kliffen en de ocean, de autosnelweg loopt nu langs de kustlijn verder. Ongeveer 100km na Border Village stoppen we aan een rest area langs de autosnelweg. We zien overal grote gaten in de grond, maar denken dat het gaten zijn van piketten… we denken er verder niet over na en eten iets. Maar dan zoeven de bijen rond onze campervan… gelukkig zitten we binnen met alles dicht… snel weg hier, we rijden 6km terug naar de vorige stop. Hier zien we enkel konijnen, dat is al stukken beter dan die vervelende bijen! De zon gaat net onder en we kunnen nog genieten van een prachtige zonsondergang over de kliffen van de Great Australian Bight. Het zoveelste wauw-moment…

Noot aan thuisfront: we zitten nu al 8,5 uur voor op jullie tijdzone!