Dag 21 Yallingup - Augusta - Pemberton

Howdy, (3 weken onderweg)

Om 6h zijn we beide wakker, we hebben niet zo goed geslapen door het nachtlawaai op de camping. We moeten naar het toilet...maar H zit nog steeds met de 'swooping magpies' in haar hoofd, ze is er niet gerust in... de ogen zijn dan ook constant op de hemel gericht onderweg naar het toilet, en de opluchting is groot wanneer we terug aan de camper zijn zonder geswooped te zijn door de magpie. Snel naar binnen voor ons ontbijt, dan opruimen en weg zijn we.

Vandaag doen we de Caves Road, die loopt van Cape Naturaliste (het landtipje aan de bovenkant, dat we gisteren bezochten) tot aan Cape Leeuwin (het landtipje helemaal onderaan, vlakbij Augusta). Je kan die weg ook te voet afleggen, dit heet de Cape to Cape walk, maar dat ziet H niet zitten ;-)

De naam zegt het zelf, langs de Caves Road komen er veel grotten voor, meer dan 250 eigenlijk. Slechts enkele zijn er voor het publiek toegankelijk. Waterinsijpeling en natuurlijke erosie in de kalkgrond zorgden ervoor dat er zoveel grotten zijn in de streek. Wij gaan er eentje bezoeken, de Jewel Cave, aangeraden in de national geographic gids als één van de mooiste. We zullen vandaag ook dwars door het Margaret River gebied gaan, het vruchtbare gedeelte van South West Australia dankzij diezelfde kalksteen in de ondergrond. Ze kunnen zich hier gelukkig prijzen, het is een mooi, groen en rijk gebied.

Tegen 7h verlaten we de camping, we bezoeken eerst nog een aantal uitkijkpunten in de buurt. We stoppen aan Torpedo Rocks en bij Slippery Rocks net ernaast, beide kunnen ons niet echt bekoren dus we zijn er snel weer weg. We zoeken de Caves Road op en zien al gauw reclame voor kaas, chocolade, brouwerijen, .... en natuurlijk wijn, heel veel wijn. De wijnhuizen worden groter, de velden met wijnranken reiken zover het oog kan zien. We zien nu het ene chique landhuis na het andere met alle bijhorende pracht en praal, dit zijn de Wine Estates van Margaret River! We kijken elkaar aan en denken hetzelfde, die mensen zitten er warmpjes bij... letterlijk en figuurlijk. Na 45km, we zijn dan halfweg de Caves Road, passeren we het stadje Margaret River. Je ziet dat het een rijke stad is, alles is er heel verzorgd: mooie winkels, openbare gebouwen, kunsthandelaren,... We gooien er onze tank vol en vervolgen de route, we voelen ons wat bekeken in ons rustiek camperke.

Terug de Caves Road op voor het tweede deel van de route naar Cape Leeuwin. De omgeving is hier echt prachtig, er staan torenhoge bomen langs beide kanten van de weg, het lijkt wel of de weg uitgesneden is in het landschap. We genieten volop van al dat groen, we wanen ons in een woud. Na 40km, die voorbij zijn zonder dat we het beseffen, zijn we in Hamelin Bay. Hier stoppen we om een strandwandeling te maken. We lopen de trapjes naar het strand op en staan verstelt van het uitzicht, het is een prachtige baai met helderblauw water... Het zonnetje piept nu en dan van achter de wolken, maar jammer genoeg is het nog geen zwemweertje... We lazen dat het hier ideaal was om te snorkelen en hadden een dag of twee voorzien om hier in en rond het water door te brengen, maar met zo'n temperaturen (+/- 25°) krijg je ons er niet in. Het blijft dus bij een wandeling langs het water. Plots roept D dat er roggen gevoederd worden een beetje verderop.... en ja hoor, de lokale mensen komen hier 's morgens de roggen visjes voederen. De roggen zwemmen tot aan het strand! D krijgt zelfs de kans om twee vissen te geven aan de roggen. Ze hebben geen tanden, dus er is geen gevaar dat je gebeten wordt, maar ze zuigen zich vast, wat wel een raar gevoel is... Na ruim een uur op het strand doorgebracht te hebben, het is dan 10h30, trekken we verder. Het weer is al stukken beter dan gisteren, er is al af en toe zon, maar het is zeker nog geen zwemweer. Het heeft dus geen zin om hier de dag door te brengen. Tien minuten verderop is de Jewel Cave, de grot die we willen bezoeken. We betalen voor de 1 uur durende guided tour, die start om 11h dus we moeten niet lang wachten. De man aan de balie raadt ons aan om ook de Karri walk te doen net buiten het gebouw, die is slechts 1km lang en moet in 15 minuten te doen zijn... Tijdens de lus die je loopt kom je langs de natuurlijke ingang van de Jewel Cave... We hebben 20 minuten tot de guided tour start... wat doen we...? Ok, we doen die wandeling nog snel.... Met H op kop in lichte looppas, doen we de wandeling in een minuut of 7, én dat met foto-momenten inbegrepen, we denken een record te hebben gevestigd ;-)

Tien minuten later start de rondleiding, er zijn zo'n 250 trappen te doen (op en neer samengeteld é). Wanneer we de eerste zaal betreden valt onze mond al open van verbazing, er volgt een wauw moment, de grotten van Han kunnen hier niet aan tippen hoor! We zien overal stalagmieten en stalagtieten: sommige  zijn 200.000 jaar oud, hele dikke of net flinterdunnen, extreem lange, rare vormen en kleuren, ... De gids toont ons allerlei speciale sculpturen die ergens op lijken. Persoonlijk vinden we het Karribos het mooist, maar we zien ook de waterval, de orgelpijpen, de rietjes, de kameel, het spek, .... We doen 8 zalen in totaal, het is onmetelijk groot daar onder de grond. In de hoofdzaal staan we 30 meter onder het plafond van de ruimte, daarboven is er nog eens 15 meter aarde! Jaarlijks krijgen ze ongeveer 50.000 bezoekers. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten is de rondleiding voorbij.  Zeker en vast de moeite waard!

Daarna rijden we nog een klein stukje verder, door het stadje Augusta recht naar het uiterste puntje van Cape Leeuwin. Hier komt de warme sroming van de Indian Ocean en de koude stroming van de Southern Ocean samen, waardoor er een enorme diverstiteit is aan vissen. We eten in onze camper ons middagmaal met zicht op beide oceanen, beter kan je niet hebben toch? Je kan hier ook de vuurtoren bezoeken, maar daar passen we voor. We nemen wat foto's van de mooie omgeving en trekken dan verder.

We rijden ongeveer 15km terug om zo op de Brockman Highway te kunnen. Die moeten we 40km volgen en bij de splitsing volgen we de Stewart Road gedurende 30km. Dan splitst die opnieuw en komen we op de Vasse Highway richting Pemberton. Het is ondertussen 14h15, we stoppen in Beedelup National Park zo'n 15km voor Pemberton. Het is zondag dus er zijn geen rangers aanwezig en we lappen de regels aan ons laars door geen ingangsgeld in de envelop te steken. We zijn hier gestopt omdat er een brug loopt over een waterval, die willen we zeker zien. En als we hier maar 10 minuten zijn om een waterval te bekijken, willen we geen dagpas betalen, logisch toch? Maar ons oog valt op nog iets anders, namelijk het 'Walk trough tree' bordje! Wauw, zouden we echt door een boom kunnen wandelen?? Onze ogen glunderen bij de gedachte... en we starten de wandeling van 2,5km door het Karriforest. Het is een heel steile wandeling, echt puffen en blazen met momenten, en de zon is ondertussen al helemaal doorgebroken dus het wordt warmer. Na een fikse inspanning doorheen prachtige natuur komen we aan de 75meter hoge Karriboom met een enorm gat om door te lopen.  D loopt er eerst door, ondertussen volop foto's aan het nemen, dan is het H haar beurt. Echt machtig om door zo'n enorme boom te kunnen lopen! De terugweg gaat sneller, 't is vooral bergaf dan. We lopen nog langs de waterval, maar dat is teleurstellend, plus het zit er vol met muggen. H de muggenmagneet kan niet snel genoeg weg zijn, dus na 3 foto's is ze al terug op weg naar de camper...

Volgende stop is op slechts enkele kilometers afstand, Warren National Park. Met dezelfde redenering als in het vorige park, betalen we ook hier geen dagpas. We bekijken hier enkel maar de Bicentennial Tree, een 75 meter hoge Gloucester Tree waar ijzeren pinnen in zijn bevestigd, die kan je beklimmen tot helemaal bovenaan zodat je een 360° uitzicht hebt over de hele streek. Het zou echt de moeite waard zijn om de klim te doen... maar H heeft teveel angst dus ze  blijft stevig met beide benen op de grond. D wil de klim wel proberen, maar het is al 16h30 en we moeten nog een slaapplek zoeken voor vannacht, hij beslist om hier geen tijd aan te verspillen en we gaan terug naar de camper. We rijden naar Pemberton 10km verderop, in de hoop dat daar een camping zal zijn. En we hebben geluk, er is een heel verzorgde camping waar we de nacht zullen doorbrengen, Pemberton Caravan Park. Nadat we ons geïnstalleerd hebben, raken we aan de praat met onze buren die hier hun laatste nacht doorbrengen en morgen terug afreizen richting Busselton. D zorgt voor de hot dogs en H voor het leesvoer dat jullie net verwerkt hebben ;-)

Morgen kunnen we hopelijk nog eens skypen met het thuisfront, we kijken er naar uit!