Dag 20 Fremantle - Bunbury - Busselton - Yallingup

G'day,

Vroeg opstaan vandaag, want we trekken verder richting het zuiden. D maakt ontbijt op bed, H kan op 't gemak wakker worden... luxe! Tegen 7h verlaten we de camping. We tanken eerst nog alles vol (zowel de tank als onze 2 bidons van 20l) want de benzine staat hier echt super goedkoop,meevaller. We hebben al gemerkt dat de benzineprijzen enorm schommelen: hoe verder verwijderd van een grote stad, hoe duurder het wordt. Het kan tot wel 1$/liter duurder zijn!!

We nemen de Kwinana Freeway naar het zuiden. Na een uur gaat die over in de Forrest Highway. D vindt dit de bizarste snelweg die hij ooit zag: wat wij zouden beschouwen als pechstrook is eigenlijk een fietspad en we zagen er veel fietsers gebruik van maken. Stel je voor dat je fietst langs de snelweg waar de auto's aan 110 voorbij scheuren, veilig is anders... Na een dertigtal km verandert de Forrest Highway in de Old Coast Road die eindigt in Bunbury, het landschap verandert weer en we zien nu hoge bomen zo ver het oog reikt. Hoe verder we naar het zuiden trekken, hoe dichter we bij de Margaret River Regio komen. Deze streek is gekend voor zijn food trails: wijn, bier, chocolade, nougat... er zijn ontelbare eethuizen en proeverijen te vinden. Een zeer vruchtbare en rijke regio. We beginnen steeds meer borden van wijnhuizen te zien langs de weg.

Bij aankomst in Bunbury hebben we 170km afgelegd,we stoppen hier even om de benen te strekken. We gaan het visitor center binnen voor info over de stad, blijkt dat er niet veel te zien is hier. We wandelen toch tot aan de oceaan om het enige interessante te zien dat hier is: de vulkaanrotsen langs de kust. Dat hebben we ook weer gehad, terug naar de auto dus en op weg naar iets mooiers...

Volgende stop is Busselton. Hiervoor moeten we de Bussell Highway volgen, zo'n 55km naar het zuiden.  Busselton is bekend als de triathlon-stad van West-Australië. Ze organiseren er zowel een volledige ironman als een halve ironman (70.3) enkele maanden later.  We zien langs de weg enorm veel triathleten die aan het trainen zijn. We maken hier een lange strandwandeling langs het prachtige helderblauwe water. Jammer dat het weeral bewolkt is vandaag, we hoorden dat het hier super is om te snorkelen, maar ons krijgen ze het water niet in vandaag... 'slechts' een graad of 25, brrr ;-). Het ziet er trouwens naar uit dat de komende dagen van 't zelfde zal zijn, zwemmen zal er niet direct inzitten... We komen uit aan de gekende jetty (=pier). Het is met zijn 1,8km de langste van Australië, die willen we zeker eens op en af wandelen. Er rijdt ook een treintje op en af voor de mensen die liever niet wandelen...

Zo'n 2h later hebben we alles gezien hier, we gaan nog een etappe verder. Dunsborough ligt 25km verderop naar het westen. Onderweg begint het te regenen, we moeten voor de eerste keer sinds het begin van de roadtrip de ruitenwissers aanzetten. Hopelijk gebeurt dat niet te vaak... We stoppen in Dunsborough om boodschappen te doen (ondertussen is het al gestopt met regenen, 't was gelukkig van korte duur), verder is er hier niks, op naar de volgende dus, en dat zal zeker de moeite zijn. We rijden naar het uiterste puntje van de Geographe Bay waarlangs we al de hele dag rijden, naar Cape Naturaliste. Het is er gekend voor de walvissen die langs trekken. Op de weg erheen komen we nog een ander natuurschoon tegen, velden vol aronskelken, mooi om te zien. Jammer genoeg geen foto's want H was te traag, of D reed te snel,  of was het een combinatie van beide?

Het is een eind wandelen van de parking naar het uitkijkpunt van Cape Naturaliste, we passeren de vuurtoren (die enkel toegankelijk is mits betaling, dus die slaan we over) en de vele wild flowers. Op het uitkijkpunt hebben we onmiddellijk de jackpot beet, zeker een vijftal walvissen zijn er te zien!! We blijven een hele tijd kijken naar dit wondermooi spektakel. We kunnen hier uren van genieten zonder dat het verveelt! Met pijn in het hart moeten we aan de terugweg naar de parking beginnen, het is al 16h30 en we moeten nog een camping vinden in Yallingup, 15km hier vandaan. We troosten onszelf met de gedachte dat we er nog zullen zien in de Head of Bight, bij de oversteek van de Nullarbor...

Een klein uurtje later zijn we geïnstalleerd op de camping voor vannacht, Caves Caravan and Tourist Park in Yallingup. Bij aankomst hebben we een grappige ontmoeting met de campinguitbater, een funny guy met een uitgesproken mening.  Hij waarschuwt ons voor de 'Magpies swooping', die vooral s' ochtends honden of hoofden zouden aanvallen. We kijken elkaar dom aan en vragen de uitbater wat dat betekent. Hij vertelt ons dat een Magpie een heel grote roofvogel is die aanvalt als zijn territorium wordt bedreigd, vooral tijdens de nestperiode in de lente is er groot gevaar... nu dus! H denkt dat hij een grapje maakt, maar even later zien we overal op de camping bordjes hangen met 'danger, swooping magpies'.... oops, geen grapje dus. D stapt uit de camper om naar de barbie te gaan (jaja, 't is weer bbq-time vanavond :-)) en ziet veel grote magpie nesten in de bomen rond ons.... Morgen dus zeker oppassen, 't zal waarschijnlijk een ontbijtje binnen worden en dan snel weg!