Dag 14 Denham -Kalbarri

G'day sunday en the sun is er zeker hoor,

Weer vroeg wakker vandaag, 't wordt stilaan een gewoonte, en eigenlijk zijn we altijd blij dat het weer ochtend is... een nieuw avontuur wacht ons op! Om 6h zitten we al buiten op ons terras (;-)), met een prachtig uitzicht en een gedekte ontbijttafel. Vandaag pannekoekjes als ontbijt, met nutella choco voor H (of course, what else??) en confituur voor D. Lekker fruitsapje erbij en een banaantje. Als we bijna klaar zijn met eten, er is nog 1 pannekoekje over voor D, begint H met afruimen. D gaat het afval in de vuilbakken gooien op enkele meters afstand. Plots hoort H een geluid naast de campervan, het is D die iets roept. Ze kijkt buiten en vraagt wat er aan de hand is... 't laatste pannekoekje is gestolen door een meeuw, D zag ze nog net wegvliegen. Telkens als we eten hebben we toeschouwers die een graantje mee willen pikken, in dit geval een pannekoekje. We liggen beide plat van het lachen als D plots zegt dat de vroege vogel niet de worm, maar de pannekoek pakt ;-) Ok, ontbijt is op, klaar om te vertrekken. We beginnen aan de 130 km terug naar Overlander Roadhouse waar we enkele nachten geleden verbleven. Daar tanken we en komen we terug op de  hoofdweg, de North West Coastal Highway, die we volgen naar het zuiden.

Rond 10h15 nemen we de afslag en volgen we de Ajana-Kalbarri Road naar het Kalbarri National Park. We passeren het ranger station, maar er is niemand aanwezig. We vullen dus de papieren in ter registratie, doen het geld van de entrance fee in een envelop, en stoppen die in een afgesloten bus. Het is een systeem dat in elk nationaal park wordt toegepast in geval de ranger afwezig is. Er wordt dus vertrouwd op de eerlijkheid van de bezoeker, de bijdragen die betaald worden, worden gebruikt om het nationaal park te onderhouden. We doen dus onze plicht en betalen braaf het verplichte bedrag.

Eerste stop in het park is Hawks Head, het is een rots die lijkt op het hoofd van een havik. Alle benamingen hier in Australië zijn nogal letterlijk op te vatten, geen verwarring mogelijk, het is wat het is... We nemen wat mooie foto's en gaan dan naar het plaatsje ernaast, Ross Graham Lookout. Ross Graham was de eerste leraar in Kalbarri en hij was een conservator van het park.  Ze vernoemden dit prachtige uitkijkpunt over de Murchison River naar hem.  Als we hier klaar zijn is het bijna 12h, de hitte begint voelbaar te worden. We besluiten de andere uitzichten met bijhorende wandelingen pas in de late namiddag te doen. Eerst gaan we inchecken op onze camping voor vannacht, Kalbarri Tudor Holiday Park. We krijgen er 10% korting omdat we een voucher hebben van onze vorige camping in Denham, mooi meegenomen.

Rond 14h beginnen we aan het middageten, we willen daarna direct vertrekken naar de 1e wandeling met uitzicht. We treffen nog de laatste voorbereidingen, nemen voldoende water en eten mee, en vertrekken zoals gepland naar de 1e locatie. De route die we moeten nemen begint goed, 12 km asfaltweg. Daarna zou er nog 8km aardeweg volgen tot aan een T-kruising. 7km verder linksaf ligt dan The Loop Hike (8km) en Natures Window (1km), 6km verder rechtsaf ligt Z-Bend River Trail (2,6km) en Four Ways Trail (6km). Wanneer we echter het stuk asfalt achter ons laten en aan de aardeweg beginnen (die geschikt is voor 2 WD volgens de brochure) zijn we niet helemaal op ons gemak... We schudden heen en weer, horen alles rammelen in de kasten, en vrezen dat ons oud campertje elk moment uit elkaar kan vallen.... niet te geloven dat ze dit 2WD noemen!! We rijden met een slakkengangetje om schade te vermijden.  We houden de ramen dicht, want we vrezen dat ze er anders kunnen uittrillen. Het angstzweet breekt ons uit... Enkele keren vragen we ons af of we beter niet terugkeren, maar dan bedenken we dat we nu toch al zo ver zijn... We komen aan de T-kruising en zien dat we 35 minuten deden over dat stukje van 8km. Dat wordt dus kiezen, links of rechts, want we kunnen onmogelijk beide kanten doen, we verliezen teveel tijd met het rijden op die slechte weg. We kiezen ervoor om links te gaan, Natures Window werd door meerdere bronnen aangeraden. We hobbelen de resterende 7km verder af, beleven nog een aantal doodsangsten, maar komen uiteindelijk in één stuk aan op het eindpunt. Nu maar hopen dat het al die moeite waard was... We gaan onmiddellijk naar Natures Window, en we kunnen garanderen dat het alle moeite zeker dubbel en dik waard was!! Wat een prachtige plek: een rotsformatie is zo gevormd dat het een perfect kader (of raam) vormt voor de achterliggende rivier in het dal. Weer een wauw-moment!! We blijven hier redelijk lang plakken, want uit elke hoek is het uitzicht anders en we willen echt niks missen. We beginnen aan de wandeling terug naar de parking en D zegt dat het ondertussen te laat is om nog aan de 8km van The Loop Hike te beginnen. We zouden in het donker moeten terugrijden over de gevreesde aardeweg, en dat zou mogelijks nog erger kunnen zijn dan het al was. We beseffen dat dit het enige is wat we zullen zien van alle geplande dingen, maar we zijn toch tevreden. De gevreesde terugweg valt al bij al beter mee dan de heenweg. D heeft de truc door, als je sneller rijdt heb je minder last van de hobbels, maar je moet wel de putten weten te omzeilen!!

Het is 17h30 als we uiteindelijk  het stuk  asfalt halen. D stelt voor om nog door te rijden naar Red Bluf, een lookout point over de Indische Oceaan, slechts een 5-tal kilometer voorbij onze camping. We komen er Wendy tegen die ons toont dat er momenteel een stuk of 3 walvissen voorbij aan het trekken zijn. We zouden dit zeker gemist hebben, want we wisten niet waar je op moet letten. Maar inderdaad, om de zoveel tijd zien we 'fonteinen' in de verte, ze blazen door hun luchtgat. Dit gebeurt allemaal in de verte aan de horizon, maar we mogen de verrekijker van Wendy lenen en we kunnen elk om beurt de walvissen van 'dichtbij' zien. Echt een wonderlijk moment om zo'n machtige dieren in het wild te zien!! Wendy komt uit New South Wales en heeft er al een hele tocht langs Darwin opzitten. We blijven nog een tijdje staan, gewoon genietend van het schouwspel in de verte. Wanneer de duisternis zijn intrede doet keren we terug naar de camping. We moeten nog al onze avonturen van vandaag neerschrijven, dus na het douchke, trekken we ons terug in de camper. Het was zeker en vast een héél geslaagde dag!

Morgen vervolgen we de Indian Ocean Road en zien we wel waar we uitkomen, er is alvast enorm veel te zien onderweg.....