Dag 13 Denham - Monkey Mia - Denham

Hey mates, loves,...

Vannacht stukken beter geslapen dan gisteren, hihi, het donske lag erop en 't was dus lekker warm. Na een korte, maar goeie nachtrust zijn we er rond 5h45 dus weer klaar voor. We hebben rustig de tijd om te ontbijten, want het voederen van de wilde dolfijnen in Monkey Mia start pas rond 7h45 en volgens de uitbater van de camping is het slechts 20 minuten rijden.

We vertrekken uiteindelijk rond 7h richting de dolfijnen, maar houden nog een kleine tussenstop bij Little Lagoon, zo'n 3km buiten Denham. Little Lagoon is een natuurlijk gevormd meertje, bijna perfect rond van vorm, dat afhankelijk is van de getijden doordat het met een smalle rivier in verbinding staat met de zee. We zijn er helemaal alleen, en denken eraan om hier later op de dag nog terug te komen voor een zwemmeke, 't ziet er echt leuk uit... maar bij het weggaan merkt D een bord op waarop staat dat er Stonefish zitten en dat het aangeraden is om met schoenen het water in te gaan. Ok, dat ontneemt volledig de goesting om hier straks terug te komen.

We komen ruim op tijd aan in Monkey Mia, betalen de entree en wachten geduldig op de houten boardwalk zoals voorgeschreven. We zien hier en daar al een dolfijn in het water. Na een twintig-tal minuten komt er een vrijwilliger die ons de gedragsregels uitlegt. Er is één hoofdregel: je mag de dolfijnen nooit aanraken, dit zowel voor onze veiligheid als voor hun gezondheid. Het gaat om wilde dolfijnen die 3 keer per dag elk 3 vissen krijgen. Op die manier worden ze niet afhankelijk, en moeten ze nog steeds zelf jagen om te voorzien in hun voedselbehoefte. Ze eten tot 10kg per dag! Dan is het zo ver, we worden uitgenodigd om op het strand te gaan.  Er wordt een kwartier lang uitleg gegeven over dolfijnen: dat ze 1/3e van de tijd jagen op voedsel, 1/3e socializen ze met andere dolfijnen en 1/3e van de tijd slapen ze. Wel ja, als je het slapen kan noemen... dolfijnen ademen bewust, daarom moet er steeds 1 hersenhelft actief blijven om eraan te denken te ademen. Ze slapen dus door eerst de ene hersenhelft en daarna de andere hersenhelft op non-actief te zetten, één voor één. Na de hele uitleg is het voedertijd! Er worden 3 dolfijnen per sessie gevoederd, maw er worden 9 vissen uitgedeeld (want 3 vissen per dolfijn), dus slechts 9 gelukzakken uit het publiek mogen een vis geven aan een wilde dolfijn. We staan daar met zo'n kleine honderd man, dus onze kansen zijn miniem... De ene vis na de andere wordt uitgedeeld, en we zijn jammer genoeg niet uitgekozen om de dolfijnen te voederen... beetje teleurgesteld, maar het blijft een schitterende ervaring om zo dicht bij de wilde dolfijnen te komen. We doen een toerke in het park, en een uurtje later start de 2e sessie van de dag. We nemen opnieuw plaats op het strand en er is nu al beduidend minder volk aanwezig... onze kansen stijgen, hihi! En inderdaad, meer geluk deze keer, plots hoort H 'the lady in the red shirt'.... Woehoe, dat ben ik!  D neemt lustig foto's terwijl H glunderend een vis mag geven aan de dolfijn. De dag kan niet meer stuk. Daarna wil D op zoek naar emoe's die hier vrij door het park lopen, en ook daarin hebben we geluk, want niet veel later spotten we er één én we kunnen hem vastleggen op foto!  Grappige beesten trouwens. Trouwens een derde sessie met de dolfijnen is er niet meer geweest! Wuk een buzze ;-)

De rest van de ochtend spenderen we op het strand. Rond 13h hebben we er genoeg van en gaan terug naar de camping. We beginnen voorbereidingen te treffen voor onze trip van de komende dagen. We gaan naar Kalbarri National Park en willen deze keer niet voor verrassingen staan, een totaal andere streek (grand canyon-achtig). We bekijken de route, waar we kunnen tanken, welke campings er zijn, of er faciliteiten beschikbaar zijn (zoals elekriciteit, douches, voedsel, ...), enz.

Vanavond kunnen we normaal gezien skypen met onze Yodapuss die thuis zit te genieten van alle aandacht en verwennerijen. We kijken er naar uit om hem eens te zien ;-)