Dag 95 Canberra

G'Day,

Om 8h staan we op na een uitstekende nachtrust en maken ons klaar voor het ontbijt. De ontbijtbar in het hotel is gesloten, dus we moeten naar het restaurant aan de overkant van de weg voor ons ontbijtbuffet. Het is een erg uitgebreid buffet, zowel keuze uit warm als koud, ontbijtgranen, brood of  ontbijtkoeken, yoghurt, fruit,... alles wat we maar wensen. We profiteren van al die keuze en zorgen dat we een stevig ontbijt achter de kiezen hebben. Na een uur van vanalles te hebben gegeten en geproefd, gaan we terug naar de kamer om de rugzak te maken. Vandaag huren we fietsen om de stad te verkennen, te verkrijgen in het hotel. Vanaf vandaag zou het droog moeten bijven, met steeds warmer weer de komende dagen...  Het is overwegend zonnig, hier en daar een wit wolkje, maar het ziet er inderdaad naar uit dat we geen regen op ons dak zullen krijgen. Er is veel wind, maar liever dat dan regen ;-)

Nadat we de fietsen, helmen en fietssloten hebben, vertrekken we rond 10h  richting de andere kant van het meer. We moeten een beetje zoeken om de juiste weg te vinden, maar uiteindelijk fietsen we via Kings Avenue de brug over en geraken we op het fietspad dat rond het kunstmatige Lake Burley Griffin loopt. Er zijn veel fietsers, lopers, wandelaars van de partij, waarschijnlijk allemaal even blij dat het eindelijk gestopt is met regenen! Onze eerste stop van de dag is Aspen Island, een klein eilandje midden in het meer, dat te bereiken is via een voetgangersbrug. Op het eilandje staat de Carillon, dat 3 torens en 55 klokken heeft. Het is een bizar bouwwerk en net wanneer we verder fietsen beginnen de klokken te luiden. We fietsen verder langs de rand van het meer tot we aan de Anzac Parade zijn. Hier slaan we af en fietsen door de statige laan met zijn vele herdenkingsmonumenten van de verschillende oorlogen waar Australië in betrokken was. Deze laan komt uit op het prachtige Australian War Memorial, gelegen aan de voet van Mount Ainsley. Het werd in 1925 ontworpen als eerbetoon aan de gesneuvelden in WO I, maar werd pas in 1941 voltooid. Van op de trap kan je de statige laan inkijken, met in de verte het meer en daarachter Capital Hill en het Parliament House met zijn herkenbare hoge vlaggenmast... wat een uitzicht!!

We lopen het bijhorende oorlogsmuseum binnen en sluiten ons aan voor een rondleiding... jammer genoeg is de gids praktisch onverstaanbaar, en na enkele minuten van ingespannen luisteren haken we af. We zien dat er ook audio guides te verkrijgen zijn aan de balie, en we besluiten dit dan maar te doen. We krijgen een bakje en koptelefoon, en de vriendelijke dame loopt met ons mee naar een lichtmuur.... wat er dan gebeurt blaast ons van onze sokken! We wanen ons in één of andere futuristische wereld... de dame legt het bakje op de lichtmuur, een menu wordt zichtbaar, via touchscreen moet je kiezen uit een 5-tal audiotours, die sleep je naar het voorziene veld, je ziet de audiotour naar je bakje vliegen en die komt op het kleine scherm tevoorschijn. Schitterende technologie!! Telkens je een andere audiotour wil doen, moet je die komen selecteren aan deze lichtmuur. Hihi, we spelen wat met de techniek en kiezen dan de eerste tour uit 'To the frontline'. Terwijl we het museum doorwandelen krijgen we de gepaste uitleg over voorwerpen en gebeurtenissen door onze koptelefoon, erg interessant. Na die ene tour, gaan we nog een andere gaan selecteren 'Anzac memories'. Hier krijgen we telkens een brief of tekst van een oudstrijder te horen bij de verschillende gebeurtenissen, erg pakkend. De audiotour werkt enkel in de zaal over WO I, we leveren de audio guides in en lopen door naar de zaal over WO II. Daarna bekijken we nog de immense hal waar vliegtuigen, tanks en duikboten te zien zijn!! Ongelooflijk hoe groot dit museum is. Na enkele uren hebben we het merendeel van de binnenkant gezien en we zoeken de uitgang op.  We wandelen het binnenpleintje op, met een grote waterpartij in het midden, en aan elke zijde een trap die naar een lange gang leidt, de Hall of memory. Jaarlijks komen hier ruim een miljoen bezoekers langs. In de linkse gang staan alle namen van Australische slachtoffers uit WO I in de muur gegrift, rechts vind je de namen uit WO II op de muur. Bezoekers lieten duizenden papieren poppies achter, een schitterend eerbetoon aan de oorlogsslachtoffers!! Beide gangen komen uit aan de kapel waar zich het graf van de onbekende soldaat bevindt - een ongeïdentificeerde Australiër die sneuvelde in WO I in Frankrijk en in 1993 naar huis werd gebracht.

Wanneer we buitenkomen is het al na 13h, we besluiten iets lichts te eten in het naastgelegen Poppy Café. We nemen de pompoensoep met boterham, lekker en licht na ons uitgebreide ontbijt. Ook het café is volledig in het teken van het War Memorial. De stoelen zijn bekleed met poppies, soldaten en verpleegsters. Na onze korte lunch nemen we de fiets en starten we met de beklimming van de 840 meter hoge Mount Ainsley... ver geraken we niet ;-) Halverwege moeten we we afstappen. H gaat nog een stuk te voet verder, maar met die zware fiets die we moeten meezeulen blijkt het een onmogelijke opdracht... D gaat alleen verder, terwijl H in een schaduwplekje langs de kant wacht. D moet zeker nog een kwartier klimmen voordat hij de top bereikt, maar het was zeker de moeite waard. Hij wordt beloond met een schitterend uitzicht over Canberra! Hij geniet van zijn overwinning en neemt ondertussen enkele foto's. H ontdekt een echidna onder het struikgewas langs de kant van de weg... jammer genoeg had ze geen fotocamera bij zich om hem te vereeuwigen. D vliegt terug naar beneden met de fiets, H volgt hem van zodra hij langskomt. Veel leuker naar beneden, en een stuk sneller ook ;-)

Na de beklimming fietsen we terug naar het meer. We passeren Capitain Cook Memorial Water Jet, hier zou een 140 meter hoge waterzuil omhoog moeten schieten... echter niks te zien... zou het stuk zijn?  Via Commonwealth Avenue fietsen we de brug terug over naar de ander kant van het meer. Van op de brug zien we een raar gebouw, dit blijkt het National Museum te zijn. We fietsen terug langs het water, en zien voor elk jaar een bordje staan met 2 à 3 namen op vermeld. Dit is de Australian of the year walk... Elk jaar worden er mensen verkozen die iets uitzonderlijks verwezenlijkt hebben, die zijn dan Australiër van het jaar en worden hier vereeuwigd... we zien sporters, bedrijfsleiders, aboriginals, ... We fietsen verder en passeren het Questacon, dit is het nationale wetenschaps- en techniekcentrum. Verder langs High Court en de National Gallery. Hier houden we even halt, er zijn 12 zalen verspreid over 3 etages.  Het bevat werken van Monet, Rodin, Picasso, Warhol, maar ook Afrikaanse en  Aziatische kunst, en de grootste collectie Australische en Aboriginalkunst van het land. H wil wel eens naar binnen, maar D slaat dit liever over... hij heeft er al een zware klim opzitten, dus verstaanbaar... we rijden langs het gebouw en nemen wat foto's van de buitenkant en de street art. Daarna fietsen we nog langs het oude parliament house, dit is nu het Museum of Australian Democracy. Voor het gebouw zien we een tentenkamp staan... we vragen ons af wat er aan de hand is... wanneer we dichterbij komen zien we spandoeken, pro-aboriginal, met de eis om hen hun land terug te geven. Verder zien we eigenlijk geen mensen, er staan ook borden met de vraag geen foto's te nemen om de privacy te respecteren, we doen dit dan ook niet.

Van hieruit fietsen we terug naar het hotel, helemaal bekaf van de vermoeiende tocht. We geven de fietsen en het materiaal terug en gaan naar de kamer. Nog een douchke, en daarna kijken we wat televisie voordat we in een diepe slaap vallen. Leuke, interessante dag. Canberra is zeer artificieel, je ziet dat het een stad is die volledig is ontworpen, maar je moet het gezien hebben. Het War Memorial is iets onvergetelijks, zeker aan te raden, schitterend concept. We zijn wel blij dat we hier niet langer moeten blijven,want erg veel is hier nu ook weer niet te doen.