Dag 10 Coral Bay –Exmouth – Cape Range National Park

G'day Belgium,

Zoals we gisteren al zeiden, vandaag is het vroeg ochtend, om 5h30 de wekker gezet. We eten ons ontbijtje, ruimen op en maken ons klaar voor vertrek. Tegen 6h30 kunnen we er aan beginnen, er staan slechts 200 km op het programma vandaag, dus vergeleken met wat we al afgelegd hebben is dit peanuts…

We nemen de Minilya Exmouth Road verder naar het noorden. Onderweg zien we massa’s grote termietenheuvels, echt impressionant om zoveel grote bouwwerken te zien, het zijn er ontelbaar veel. We stoppen langs de weg om er één vast te leggen op foto, zodat je kan inschatten hoe groot die zijn, ze zijn minstens 2 meter hoog, en dat voor zo’n kleine beestjes…niet te geloven. D ziet onderweg ook nog een emoe, maar we zijn te laat voor een foto, volgende keer meer geluk misschien. We spotten ook een "roadkillremover" hoe noem je nu zo iemand in het nederlands? Euhm een "kadaver van op de weg verwijderbaar". Hij neemt het kadaver van de kangoeroe bij de staart en sleept die weg in de berm, vreemde job maar jah iemand moet het doen!

Net voor Exmouth stoppen we nog aan Krait Monument, hier is weinig te zien en we trekken snel verder. Volgende stop is Pebble Beach, een mooi strandje dat volledig bestaat uit… keien. De naam verraadde het al hé? Ook hier blijven we niet te lang plakken, want wat ons te wachten staat zal veel mooier zijn dan dit. Volgende stop is Exmouth Town Centre, daar tanken we de camper vol, en moeten we wel de ‘Big Prawn’ vereeuwigen op foto ;-). Dit is de tweede van vele big things, we hadden eerder al de ‘Big Banana’ in Carnarvon. Australië staat vol met deze ‘kitsh’, alles wordt uitvergroot en wordt zo een attractie voor toeristen. We doen mee met de hype en hebben ons nu al voorgenomen dat we elke ‘Big ….’ die we passeren op foto willen. We zijn nu eenmaal toeristen…

We rijden verder en daar, midden op de weg, zien we een enorme hagedis!! Ze snelt de struiken in langs de weg, dus ook die hebben we niet kunnen fotograferen…

Volgende tussenstop is Vlamingh Head Lighthouse. We rijden de heuvel op tot bij de vuurtoren, en we worden er helemaal stil van…. wat een uitzicht!! Gewoonweg prachtig. De vuurtoren zelf  (die eigenlijk maar bijzaak is, want de uitzichten daar draait het werkelijk om) werd in 1911 gebouwd, nadat er vele schepen vergingen aan de verraderlijke Ningaloo Coast. Daarna beginnen we aan de laatste kilometers van vandaag, ons eindpunt  is het Cape Range National Park. Rond 10h komen we aan bij de park ranger waar we een park entry and camping fee moeten betalen om het Nationaal park binnen te mogen, we zullen hier de nacht doorbrengen. We krijgen een zeer vriendelijk onthaal en een heleboel info mee. Het concept is als volgt in het Nationaal park zijn verschillende trekpleisters met ook een aantal campings, dit zijn enkel basic campingspots, geen Elektra, geen stromend water,  zeker geen wifi er is zelfs geen telefoonverbinding. We worden dus afgezonderd van de bewoonde wereld. We vragen nog aan de Ranger waar de beste spots zijn om te kamperen maar ze kon er geen antwoord op geven omdat het overal fantastisch mooi is.

Sommige campings zijn wel gesloten voor onderhoud anders kunnen we wel vrij kiezen welke campingspot we nemen… Iedere camping heeft gemiddeld een plaats of 20.

We rijden het park binnen en kijken nu al uit naar wat we hier allemaal zullen zien. Ons hoofddoel binnen het park is Turquoise Bay 17 km verder in het park, de naam geeft al een hint… Maar onderweg naar daar is nog tal van ander natuurschoon te ontdekken. Eerste keer dat we de hoofdweg afdraaien is om Lakeside te bezoeken.  Het is een klein strandje met helder water.  Het zeewater is inlands gestroomd en heeft zo een klein meertje gevormd.  De campingsite is afgesloten voor onderhoud, dus hier mogen we zeker niet overnachten.  Het is er mooi, maar we willen meer….

Terug de campervan in en op naar de volgende.  Tulki beach is de volgende afslag die we nemen.  Hier kan wel overnacht worden.  We parkeren de campervan op één van de voorziene grote plaatsen en gaan een kijkje nemen op het strand.  Ook hier is het heel mooi: helder water stroomt langs een eilandje van zand.  We lopen door het kniehoge water naar het eilandje en nemen een aantal foto’s en filmpjes.  Het waait hier enorm hard en na een tijdje voelt het aan als een zandstraal beurt.  Hier zullen we geen uren doorbrengen of we houden geen huid meer over….  De campsite spreekt ons ook niet zo aan, er is geen schaduwplekje te bespeuren.  Nee, deze zal het niet worden voor vannacht.  We rijden verder en nu komt het hoogtepunt van deze dag, Turquoise Bay.  Het is de volgende afslag… en ja hoor, woorden kunnen de schoonheid ervan niet beschrijven.  Een schitterende lagune met een prachtig wit zandstrand en helderblauw water, WAAAUW!!!!!  Het schijnt onderwater even mooi te zijn, dus nadat we de schoonheid even hebben laten bezinken nemen we de snorkels mee en gaan we het water in.  Van op zwemafstand van het strand komen we onmiddellijk riffen met koralen en vissen in vele kleuren en vormen tegen. Na enkele snorkelbeurten en wat zonnebaden op het strand nemen we afscheid van Turquoise Bay en gaan we op zoek naar een camping spot.  Onderweg zien we de eerste levende kangoeroe die over de weg jumped. Veel te snel voor de camera natuurlijk, maar eventjes later ziet H er wel ééntje zitten onder een struik, die leggen we snel vast op foto.  We vinden een leuk schaduwrijk plekje rond 15u30 in Mesa’s Camp. We melden ons aan bij de vrijwillige campbeheerder en douchen ons voor de eerste keer met de campingzak-douche.  We bakken pannekoeken als avondeten, want we zijn eigenlijk niet echt super voorzien om te kamperen zonder voorzieningen (ons eten is al op), dus 't is à l'improviste. Alle pannekoeken zijn gebakken wanneer Jack onze buur komt aandraven met gekookte makreel die hij nog op overschot heeft, de heerlijke pannekoeken vliegen aan de kant en ketchup en brood worden bovengehaald.  We smullen beiden van de vers gevangen makreel van Jack, die 45 jaar geleden emigreerde vanuit Nederland.  Op het strand kwamen we ook al een koppel met 3!!! kinderen tegen uit Zwitserland.

We kruipen vroeg in ons bed maar eerst schrijven we nog dit verhaal, we gaan het wel pas morgen kunnen posten op de blog.

Hopelijk hebben jullie ervan genoten want het was opnieuw veel werk , nu moeten we nog door de honderden foto’s geraken om er enkele leuke uit te kiezen om te bloggen.